[Dedykacja][Wyd.1] BROSZKIEWICZ Jerzy - Oczekiwanie. Warszawa [1948]

Józef Wacław Zawadzki [1889-1978] – bibliofil, literat, historyk. Przed wojną studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, prowadził w domu antykwariat wysyłkowy, a w swoich podróżach po Europie zawsze rozglądał się za białymi krukami. W czasie wojny znalazł się w getcie warszawskim, gdzie prowadził działalność kulturalno–społeczną. Zajmował się też kolportażem podziemnej prasy. Getto, gdzie zginęła większość jego rodziny, również żona, opuścił po wielkiej akcji wywózek do obozów zagłady, we wrześniu 1942 r. Tego okresu swego życia nie lubił wspominać, nie wrócił też do swego rodowego nazwiska Józef Lewin-Łaski. W czasie okupacji stracił cały księgozbiór i po wojnie można było go spotkać, jak buszował w antykwariatach i po ulicznych straganach. Do 1948 r. był redaktorem naczelnym związanej z Polską Partią Socjalistyczną Spółdzielni Wydawniczej “Wiedza”, która pod jego kierownictwem rozkwitała. To on namówił Władysława Szpilmana do spisania wspomnień. W 1957 r. współorganizował Towarzystwo Przyjaciół Książki – dziś Towarzystwo Bibliofilów Polskich z siedzibą w Warszawie. Potem był pomysłodawcą i redaktorem serii Biblioteka Pamiętników Polskich i Obcych Państwowego Instytutu Wydawniczego. W 1975 r. podpisał List 59 – protest przeciwko zmianom w konstytucji. W 1976 r. znalazł się wśród założycieli KOR-u, jeździł na procesy robotników do Radomia, był w komisji redakcyjnej komunikatów Komitetu.