Łukasz GÓRNICKI Dworzanin polski [1858]

add 您的筆記

拍品說明

Łukasz Górnicki
Dworzanin polski

Kraków 1858
Wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego
VII, [2], 303 s.
o. płócienna ze złoconą tytulaturą na grzbiecie
s. bdb, pieczęcie Fr. Próchnickiego i Pawła Skwarczyńskiego
For. ca: 19,5 x13 cm

Manierą epoki Łukasza Górnickiego było tłumaczenie zagranicznych dzieł tak, aby zachować formę i rytm oryginału, nie trzymano się jednak ściśle treści. Górnicki starał się dopasować Dworzanina do polskich realiów. Polak wyrzucił wiele wątków - spośród 100 anegdot zachował 40 oryginalnych i dodał 40 własnych. Podkreślił także ważną rolę dialogu znamienitych postaci: Wojciecha Kryskiego, Stanisława Maciejowskiego, Andrzeja Kostki, Aleksandra Myszkowskiego, Jana Dreśniaka, Stanisława Wapowskiego, Stanisława Bojanowskiego i Stanisława Lupy Podlodowskiego (teścia Jana Kochanowskiego). Te osobistości na kartach Dworzanina polskiego spotkały się w 1549 roku w rezydencji biskupa Samuela Maciejowskiego w podkrakowskim Prądniku (w oryginale był to dwór Guidobalda Montefeltro w Urbino). Z ich rozmów wyłania się wizerunek idealnego dworzanina, łączącego pochodzenie i maniery z wykształceniem, powściągliwością i honorem. W przekazie można zauważyć odniesienia do atmosfery ówczesnego Krakowa, dworów magnackich i dworu królewskiego.

Za ten utwór Górnicki otrzymał w 1561 roku tytuł szlachecki i herb Ogończyk.