MERUNOWICZ Teofil
ŻYDOWSKA POLITYKA NARODOWA OBECNEJ DOBY
Warszawa 1919. Kasa Przezorności i Pomocy Warsz. Pomocników Księgarskich, str. 87, [1], II; format 15,5x22,5 cm
MIĘKKA OPRAWA WYDAWNICZA
"Wielu polityków i publicystów, którzy najczęściej wypowiadali się w kwestii żydowskiej, m.in. Mikołaj Zyblikiewicz, Kornel Krzeczunowicz, Teofil Merunowicz, upatrywało przyczyny opóźnień cywilizacyjnych Galicji w postawach ludności żydowskiej, obcej Polakom pod względem społecznym, religijnym, rasowym i realizującej swe dążenia narodowe sprzeczne z celami polskimi. Powszechnie zaś oskarżano Żydów o działalność wymierzoną przeciwko polskim interesom narodowym i szerzenie wszelkiego zła w życiu polskim. Dlatego, choć np. T. Merunowicz domagał się przymusowej asymilacji poprzez równouprawnienie i uobywatelnienie Żydów, to z realizacją tych postulatów wiązał nadzieję na pozbawienie ich szczególnego statusu prawnego, oświatowego, społecznego itp., a więc zniesienie przywilejów zapewniającym im przewagę nad ludnością polską6. Jako środki zaradcze na żydowskie dążenia do dominacji nad Polakami zalecano rozwijanie polskiej przedsiębiorczości w każdej dziedzinie życia społecznego. Ostrzegano przed przenikaniem do środowiska polskiego Żydów-asymilatorów, którzy mieli spełniać rzekome potajemne zalecenia osiemnastowiecznego frankistowskiego ruchu oświeceniowo-religijnego podporządkowania sobie życia polskiego." Źródło: Michał Śliwa, "Obcy czy swoi. Z dyskusji nad kwestią żydowską w galicji u schyłku xix wieku"
Stan DB/ zaplamienia okł., tu także drobna pieczęć, grzbiet lekko naddarty