ROCZNE NABOŻEŃSTWO ŚWIĘTEGO RZYMSKO- KATOLICKIEGO KOŚCIOŁA t.1-2 1844 super exlibris herb Ślepowron

ROCZNE NABOŻEŃSTWO

WEDŁUG OBRZĄDKU

ŚWIĘTEGO RZYMSKO- KATOLICKIEGO KOŚCIOŁA

zawierające

MSZE Ś. NA WSZYSTKIE NIEDZIELE UROCZYSTOŚCI PAŃSKIE,

BOGARODZICY, ŚWIĘTYCH PAŃSKICH

z dołączeniem

UWAG NA LEKCYE I EWANGELIE, HYMNÓW Z PACIERZY KAPŁAŃSKICH, A TAKŻE EWANGELII W CZASIE PROCESSYI

przez 

wydawcę wielkiego i świetego tygodnia

t.1-2

t.1: Od adwentu do zmawrtwychstania pańskiego

t.2: Od zmartwychstania pańskiego do adwentu

TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK Z EPOKI, NA PRZEDNICH LICACH OBU TOMÓW SUPEREXLIBIRS W FORMIE SUCHEGO TŁOKU ŚLEPOWRON, GRZBIETY OZDOBNE, OBCIĘCIA KART MARMORYZOWANE

Ślepowron – polski herb szlachecki, noszący zawołania Bojno i Bujno. Herb występował głównie na Mazowszu, Podlasiu  i Rusi oraz w ziemi lubelskiej. Najstarszą pieczęć z wizerunkiem herbu Ślepowron stwierdzono na, pochodzących z 1352 roku, dokumentach Jana wojewody sandomierskiego. Pierwsza zapiska sądowa pochodzi z roku 1389. Spośród najbardziej znanych rodów pieczętujących się herbem Ślepowron, należy wymienić Pułaskich i Krasińskich. Ślepowrona używali min. Zygmunt Krasiński oraz Ignacy Skorupka.

"Barkiem prosto do góry podkowa stoi, na niej krzyż, na krzyż u Kruk czarny trochę wspięte do lotu mając skrzydła, w prawą tarczy obrócony, w pysku złoty pierścień trzymając, pole tarczy błękitne, podkowa biała, na hełmie nad koroną takiż kruk." Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, T. II  [źródło: Wikipedia]

Berlin 1844-5, Nakładem Księgarni Behra. str. [6], IV, [12], XL, 318, [4]; [5], XL, 476, [2], format 13,5x19cm

Stan BDB-/ drobne otarcia krawędzi, drobne zaplamienia, zabrązowienia, zabrudzenia kart, nieliczne podkreślenia, pomimo drobnych mankamentów ŁADNY I EFEKTOWNY KOMPLET