(BIBLIA WUJKA, Wyd. 1). Nowy Testament Páná nászego Jesvsa Christvsa.

(BIBLIA WUJKA, Wyd. 1). Nowy Testament Páná nászego Jesvsa Christvsa. 

Znowu z lacińskiego y z gręckiego ná polskie wiernie á szczyrze przełożony: y argumentámi ábo summáriuszámi káżdych ksiąg, y rozdziałów, y annotácyámi po brzegách obiáśniony. Przydáne są náuki y przestrogi máło nie za każdӯ rozdźiałem; Porównánie Ewangelistów SS. Dżieie y drogi rozmáite Piotrá y Páwła S. y regestr rzeczy głownieyszych ná końcu. Przez D. Jakvba Wvyka theologá Societatis Jesv. Z dozwoleniem Stárszych. Pod rozsądek kośćiołá S: powszechnego Rzymskiego wszytko niech podlęże. B. m. b. r. [Na końcu, po: Omyłki szkodliwsze, - stoi:] (Wyd. 1). Kraków 1593. W Krakowie, cum gratia et priuilegio S. R. M. W drukárni Andrzeiá Piotrkowczyká. Roku páńskiego. 1593. (20 x 16 cm), k. [1], s. 41, [1], 890, k. [28], opr. perg. wtórna.
(Estr. T. 13). Pierwsze wydanie Nowego Testamentu w przekładzie J. Wujka. Pod koniec XVI wieku istniały już dwa katolickie przekłady Pisma Świętego na język polski. Przekład Jakuba Wujka był kolejną próbą przetłumaczenia Biblii z łaciny na narodowy język polski. Dokonano go na zlecenie władz zakonnych, po uzyskaniu odpowiedniej zgody papieża Grzegorza XIII. Pełny przekład został ukończony w roku 1595 (drukiem ukazał się w 1599), ale jezuici zobowiązani byli dokonać rewizji przekładu, co zajęło im kilka lat. Przekład ten zastąpił Biblię Leopolity (1561) i pełnił rolę podstawowego polskiego przekładu katolickiego przez 367 lat, aż do opracowania Biblii Tysiąclecia.  Estreicher: "... Przekładu dokonał z łacińskiego, ale różnice z greckim tekstem podaje po brzegach. Grecki tekst brał z najlepszego wydania Biblii w Antorfie u Plautina r. 1572, zaś co do łacińskiego tekstu trzymał się edycyi teologów Lowańskich Biblii wyszłej r. 1574 u Plautina w Antorfie. Przy tłumaczeniu miał pod ręką i przekłady drukowane polskie Budnego, Czechowicza, nawet czeską, które mu pomogły do obierania najwłaściwszych słów. Po brzegach dał Zaczata czyli Rozdziały Słowieńskie i ruskie a to przez to, aby się ten testament i rusinom i słowakom przygodzić mógł. Annotacye brał częścią z pisma świętego, z dawnych wykładów i z Bellarmina. Także z angielskiego przekładu N. T. od katolików wydanego w Remsie we Francyi r. 1582. Wiele w przedmowie pomieścił uwag o tłumaczeniu i właściwem znaczeniu wyrazów, rzecz dla badaczów języka zajmująca. ..." . Stan zachowania: brak 14 kart: (k. tyt., 1/2, 3/4, 5/6, 7/8, 9/10, 11/12, 13/14, 17/18, 19/20, 21/22, 29/30, 680/681 i ostatnia karta), w miejsce których wmontowano kopie na starym papierze, 4 karty z podklejonymi ubytkami (k. 15/16, 23/24, 340/41 i przedostatnia karta Regestru), wyklejki wymienione. Ślady zawilg. i zaplam. oraz zabrudzeń, niew. ślady kornika, tu i ówdzie niewielkie nieznaczne uszkodzenia, egz. przycięty. Pieczęcie: "Ze zbioru Jana Sas Zubrzyckiego". Ksiązka sprawdzona z egzemplarzem zdigitalizowanym: https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/516731/edition/451299/content. Bardzo rzadkie.