Jurjew (Dorpat/Tartu) 1898. Wydrukowano w drukarni K. Matisena. 16,5x24,5 cm, str. (8), 368, płócienna oprawa wydawnicza ze zdobieniami i złoceniami. Stan dobry (nieaktualne pieczątki biblioteczne, przetarcie w rogu oprawy, na str. przedtytułowej wpis: Во Библиотеку Варшавского Ветеринарного Института, 14 Января 1898 г., г. Юрьевъ [Do Biblioteki Warszawskiego Instytutu Weterynaryjnego, 14 stycznia 1898 r., miasto Jurjew]).
Album immatrykulowanych (tj. wpisanych na listę studentów) w Instytucie Weterynaryjnym w Dorpacie (później Jurjewie) w latach 1848-1898. Szkoła Weterynaryjna w Dorpacie (dziś Tartu) została utworzona w 1848 roku z inicjatywy władz rosyjskich. Przy jej organizowaniu wykorzystano księgozbiór przejęty po zlikwidowanym w 1842 roku Oddziale Weterynaryjnym Akademii Medyko-Chirurgicznej w Wilnie. W 1873 roku placówkę przekształcono w Instytut Weterynaryjny. Podobnie jak na innych uczelniach imperium, także i tutaj widoczne były działania rusyfikacyjne. Początkowo zajęcia odbywały się w języku niemieckim, lecz od 1885 roku nauczanie prowadzono już wyłącznie po rosyjsku.
Znaczną część społeczności studenckiej dorpackich uczelni stanowili Polacy. Wywodzili się oni głównie z terenów zabranych po rozbiorach Rzeczypospolitej oraz z Królestwa Polskiego. Szacuje się, że w latach 1802-1918 na Uniwersytecie w Dorpacie kształciło się około 2500 Polaków, co stanowiło około 10% ogółu studentów w tym okresie. Większy napływ młodzieży polskiej nastąpił po 1824 roku, czyli po procesie Filomatów w Wilnie, a także po klęsce powstania listopadowego i zamknięciu uniwersytetów w Wilnie oraz Warszawie. W 1828 powstała tu najstarsza polska korporacja akademicka Konwent Polonia. Do wyboru Dorpat jako miejsca studiów zachęcał nie tylko wysoki, europejski poziom naukowy, lecz również wyjątkowa atmosfera wolności i swobody, jaka panowała w tym mieście.
Treść w j. rosyjskim.