HERBERT ZBIGNIEW Hermes, pies i gwiazda (dedykacja Autora i pieczęć DOWÓDCA KRÓLEWSKIEJ SAMODZIELNEJ BRYGADY HUZARÓW ŚMIERCI...

Wrocław 1997, Wydawnictwo Dolnośląskie, s. 178, form. 14 x 20. oprawa miękka ze skrzydełkami. Na stronie przedtytułowej dedykacja autora z unikatową pieczęcią: „Dowódca Królewskiej Samodzielnej Brygady Huzarów Śmierci Pułkownik Zbigniew Herbert”

Herbert miał wielu przyjaciół i często wymieniał z nimi listy, w których nie ukrywał uczuć. Nawet relacje z mistrzami zamieniły się po pewnym czasie w przyjaźń. Swój podpis w listach do filozofa Elzenberga Herbert poprzedza określeniami: "uczeń", „krnąbrny uczeń", „szczerze oddany uczeń", „kochający uczeń", „wierny uczeń", „tępy uczeń". Do zaprzyjaźnionego małżeństwa z Anglii, Magdaleny i Zbigniewa Czajkowskich, zwraca się w listach: „Kochane Zwierzątka", a podpisuje np.: „przywiązane zwierzę", „zwierzę stare a wierne". Nieraz obok podpisu dołącza rysunek czworonoga. Herbert w listach określa przyjaciół też innymi humorystycznymi pseudonimami, np. „Skarabeusz", „Kot", „Puchatki". Podpisuje się jako Zbigniew, Zbyszek, ale też „emerytowany Dionizos", „Puchatek", (żonaty) „majtek", „Potwór z Loch Warsaw", a pod koniec życia „Dowódca Królewskiej Samodzielnej Brygady Huzarów Śmierci - pułkownik Zbigniew Herbert