LENARTOWICZ Teofil - Lirenka [wydanie pierwsze 1855] [okł. Cyprian Kamil Norwid]

Poznań 1855. Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego. 11,5x18 cm, str. 232, okładka według kompozycji Cypriana Kamila Norwida, czarno-białe ilustracje w tekście, półpłócienna oprawa introligatorska, zachowana okładka broszurowa. Stan dobry (brak str. 67-68 i ostatniej nieliczbowanej karty, rdzawe zaplamienia, pieczątka własnościowa, okładka podklejona papierem).

Wydanie pierwsze. Tom poezji Teofila Lenartowicza (1822-1893), poety okresu romantyzmu, etnografa, rzeźbiarza. Jak pisał Juliusz Kleiner: Nigdy jeszcze w naszej poezji artystycznej nie zabrzmiały tak czysto i tak wyraziście tony ludowe jak w "Lirence" i w "Nowej Lirence" (...) Dźwięczność wiersza i świetlistość obrazowania zespolił Lenartowicz z prostotą i bezpośredniością uczucia. Promieniami poezji ozłacał twardą, codzienną pracę chłopa mazurskiego. Najbardziej znanym jego wierszem z tomu Lirenka jest Złoty kubek – oparty na staropolskiej kolędzie utwór, w którym dziecko prosi Złotniczeńka o zrobienie złotego kubka ze złotych jabłek opadłych ze złotej jabłoni. Kubek ma być zdobiony obrazami przedstawiającymi wyidealizowaną polską wieś. Ze względu na bogatą symbolikę złota utwór ten może być odczytywany na wiele różnych sposobów. O wierszu tym pochlebnie wypowiadał się m.in. Norwid.