Ponad dwadzieścia artykułów na wycinkach z gazet (i jeden wypis w maszynopisie z Wizerunków polit. w lit. polskiej z 1867) dotyczących spekulacji o okolicznościach śmierci Adama Mickiewicza w Konstantynopolu. Na początku lat trzydziestych pojawiły się sugestie ( między innymi Boya-Żeleńskiego), że wieszcz nie umarł na cholerę, a został otruty. Gorąca dyskusja przetoczyła się przez prasowe łamy (od tytułów prawicowych do lewicowych), nie oszczędzano sobie nawet inwektyw, i rzeczywiście sprawa trafiła pod strzechy.
W kontekście domniemanego otrucia, w gazetach pojawiały się wzmianki o legionie żydowskim, ważnych figurach popowstaniowej emigracji, tajemniczych dokumentach i zielonych teczkach w zbiorach Czartoryskich w Krakowie (dementowane przez Kukiela), a nawet menu feralnego, ostatniego posiłku wieszcza u Sadyka Paszy z kapuśniakiem i baraniną...
Nagłówki elektryzowały czytelników:
Czy Adam Mickiewicz został otruty? Sensacyjna hipoteza Boya Żeleńskiego o zgonie Wieszcza.
Adam Mickiewicz nie zmarł na cholerę? Sensacyjne materiały o śmierci Wieszcza.
Czy prof. Bruchnalski wie więcej, niż chce powiedzieć? Na margonesie sprawy "otrucia" Adama Mickiewicza
Nieznane świadectwo Sadyka Paszy; Co mówi wnuczka poety?; Ci, którzy patrzyli na zgona Adama Mickiewicza.
Walka o przyczynę śmierci Mickiewicza. Boy-Żeleński wskazuje źródła swych rewelacji.
Mickiewicz, Norwid i Boy. W polemice o otruciu Wieszcza Boy powołuje się na świadectwo Norwida.
Wycinki skwapliwie zgromadzone przez Justyna Sokulskiego (1872-1949 bibliofila, pisarza, historyk, współredaktor "Silva Rerum". ) jego ekslibrys znajdziemy na teczce. Część artykułów starannie wycięta i naklejona na arkusze papieru, część luzem.
UNIKATOWY ZBIÓR ARTYKUŁÓW, SENSACJA TOWARZYSKA, KRYMINALNA, HISTORYCZNA, TEORIA SPISKOWA MAJĄCA ZMIENIĆ PODRĘCZNIKI DO HISTORII LITERATURY.