Zbiór ustaw i dokumentów tyczących się Zakładu imienia Ossolińskich. Lwów 1851. W drukarni Zakładu Narodowego Ossolińskich [autograf i pieczątki Józefa Brodowicza]

Zbiór ustaw i dokumentów tyczących się Zakładu imienia Ossolińskich. Lwów 1851. W drukarni Zakładu Narodowego Ossolińskich [autograf i pieczątki Józefa Brodowicza]

S. [3], 107. Wys. 24 cm. Luksusowa oprawa współczesna: pełna skóra, bogato tłoczona na licu. Ekslibris.

Na karcie tyt. pieczątka oraz wpis własn. Józefa Brodowicza (1790-1885) – polskiego lekarza, naukowca, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwukrotnego rektora tej uczelni, prezes Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. [wikipedia.pl]

Z przedmowy księcia Jerzego Lubomirskiego (1817-1872): "Niniejsze wydanie Statutów Zakładu narodowego imienia Ossolińskich, z polecenia jeszcze ś. p. ojca mojego, a pierwszego Kuratora naukowego Zakładu, rozpoczęte - uzupełnić czułem się obowiązanym testamentem jego - dalej Ustanową (!) orydynacką, którą Najjaśniejszemu Panu na dniu 4. Czerwca 1850 do Sankcyi przedłożył i Kodycyllem z dnia 16. Lipca 1850, w ostatnich już miesiącach życia pisanym, jako dokumentami, na których opierać się będzie, skoro Ustanowa ordynacka przez Najjaśniejszego Pana potwierdzoną zostanie - drugą część Zakładu Ossolińskich - Muzeum Lubomirskich zwaną". Dat we Lwowie, dnia 23. stycznia 1851 r.

Jak pisze Aldona Tołysz:

"W 1816 roku Józef Maksymilian Jan Ossoliński (1748-1826) powieściopisarz, poeta, badacz historii i literatury polskiej dokonał “Ustanowienia familijnego biblioteki publicznej pod imieniem Ossolińskich we Lwowie”. Fundacja została zaaprobowana przez cesarza Franciszka II Habsburga oraz Kancelarię Nadworną i otrzymała przywilej cesarski.

W 1823 roku pomiędzy Józefem Maksymilianem Ossolińskim a Henrykiem Lubomirskim został podpisany układ, na mocy którego zostały połączone rodowe kolekcje artystyczne rodzin Lubomirskich i Ossolińskich, tworząc osobny oddział Zakładu Narodowego im. Ossolińskich o nazwie Musaeum Lubomirscianum. Do istniejącego przy bibliotece Ossolińskich zbioru map, rycin, medali, obrazów i rzeźb została włączona kolekcja Lubomirskich, zawierająca oprócz księgozbioru, medale, obrazy i starożytności. Kuratorem zakładu został mianowany Henryk Ludwik Lubomirski (1777-1850), działacz polityczny, mecenas sztuki, kolekcjoner, prefekt Departamentu Krakowskiego w czasach Księstwa Warszawskiego (1810), I ordynat przeworski (twórca ordynacji), kawaler maltański.

Początek faktycznej działalności Zakładu Narodowego im. Ossolińskich nastąpił w latach 1827-1828, po przewiezieniu zbirów Ossolińskiego z Wiednia do Lwowa, ukonstytuowaniu się zarządu i dyrekcji (ks. F. Siarczyński), uruchomieniu drukarni i warsztatu litograficznego oraz inauguracji czasopisma. Zakład podzielony został wówczas na dwa działy, były to: Bibliotheca Ossoliniana i Musaeum Lubomirianum.

Zbiory Muzeum umieszczone zostały na pierwszym piętrze zachodnim skrzydła budynku klasztornego karmelitanek trzewiczkowych (zakupionego przez Ossolińskiego w 1817 roku). Urządzono tam galerię obrazów, gabinet mineralogiczny, gabinet starożytności i rzeźb, które zostały udostępniane do zwiedzania dwa razy w tygodniu." [Źródło - LINK - https://muzeumpamieci.umk.pl/?p=3369 ]
Estr. XIX t. 5 s. 264.