Bronisława Rychter-Janowska, DWOREK POLSKI, przed 1939

olej, tektura, 24.6 x 34.8 cm
sygn. p.d.: B. RYCHTER-JANOWSKA.
Na odwrocie kartka z napisem (długopis): Salon Sztuki | Alfreda Wawrzenieckiego | Kraków, Wielopole 3. | Br. Rychter-Janowska | "Dworek"
Na górnej listwie ramy nalepka Salonu Sztuki Alfreda Wawrzeckiego w Krakowie.

Bronisława Rychter-Janowska (Kraków 1868 - Kraków 1953) – artystka nazywana „malarką ginących polskich dworków”, naukę malarstwa rozpoczęła w Krakowie pod kierunkiem brata, malarza Stanisława Janowskiego oraz na kursach A. Baranieckiego. Prywatnych lekcji udzielał jej także Ludwik Boller (monachijski malarz, pracujący wówczas nad Panoramą Tatr). W 1896 wyjechała na dalsze studia do Monachium i uczyła się u  Antona Ažbé’go i Szymona Hollósy’ego. Wiele podróżowała, wyjeżdżając jeszcze na Węgry i do Włoch, gdzie studiowała jeszcze w Akademii florenckiej i w Rzymie. Początkowo związana z Krakowem, ok. 1906 zamieszkała w Starym Sączu, gdzie przez pewien czas prowadziła prywatną szkołę malarstwa. W 1917 wróciła do Krakowa. Nadal dużo podróżowała, wyjeżdżając „w poszukiwaniu piękna” do Włoch, północnej Afryki czy Turcji. Malowała olejno, akwarelą, pastelem, wykonywała makaty i aplikacje. Począwszy od 1901 wielokrotnie pokazywała swoje prace na wystawach w Krakowie, Warszawie, we Lwowie , Pradze, Wiedniu, Rzymie, Wenecji, Florencji. Malowała liczne pejzaże (w tym wiele włoskich), widoki i wnętrza dworów czy kościołów, sceny z życia wsi, a także portrety. Zajmowała się publicystyką i twórczością literacką (m.in. powieść Poza Rzymem, nowela Strzygoń); była autorką kilku dramatów (Mnich, Pasożyt) i obszernych Pamiętników. Była żoną malarza Tadeusza Rychtera, szwagierką Gabrieli Zapolskiej.