Emil Krcha (1894-1972), Pejzaż z dzwonnicą

Olej/płyta, 27 x 21 cm Sygn. l.d.: 'E.Krcha.'

Emil Krcha (1894-1972) był polskim malarzem i pedagogiem. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1919-1925 pod kierunkiem Teodora Axentowicza oraz Ignacego Pieńkowskiego. W latach 1925 i 1927-1931 mieszkał w Paryżu, gdzie w 1931 roku miał swoją pierwszą wystawę indywidualną w Galerii Zborowskiego. Odbył również podróże do Holandii i Belgii. Od 1922 roku często wystawiał swoje prace we Lwowie, Krakowie i Warszawie. W 1943 roku osiadł w Krakowie. Był współorganizatorem i profesorem Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w latach 1945-1950. Kontynuował pracę pedagogiczną w Krakowie.

Krcha malował głównie krajobrazy, sceny rodzajowe oraz martwe natury. Jego obrazy charakteryzowały się zróżnicowaną fakturą oraz ciepłą tonacją z dominacją brązowych, czerwonawych i zielonkawych barw, czasem wzbogaconych o żywsze akcenty, zwłaszcza głęboką czerwień.

Krcha był członkiem Stowarzyszenia Artystów i Projektantów "Zwornik", które skupiało kolorystów. Po wojnie uczył w WSSP we Wrocławiu, a następnie kontynuował swoją pracę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zmarł w Krakowie w 1972 roku.