Henryk Grunwald (1904-1958), "Pejzaż z drzewem-Wierzbno", 1950 r.

Olej/płótno, 54 x 65 cm Sygn. p.d.: 'H.Grunwald' Na odwrociu naklejka: 'Henryk Grunwald | Pejzaż z drzewem-Wierzbno p/W-wa |ol. pł. 54 x 65 | Nr kat. (Muzeum Narod.1960 r.) 542'

Henryk Grunwald urodził się 14 stycznia 1904 roku w Warszawie, gdzie zmarł 21 marca 1958 roku. Początkowo studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1923–1924), ale w 1924 roku rozpoczął malarstwo i grafikę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie kształcił się w latach 1924–1928 pod opieką Kotarbińskiego, Tichego, Stryjeńskiego i Czajkowskiego. Po ukończeniu studiów był asystentem na ASP w pracowniach technik metalowych (1927–1939), a w latach 1929–1930 doskonalił warsztat na stypendium w Paryżu.
Artysta był wszechstronny: tworzył malarstwo sztalugowe (pejzaże, portrety), grafikę książkową, rysunek satyryczny (w „Szpilkach” od 1935), a przede wszystkim metaloplastykę – złotnictwo i dekoracje architektoniczne. Już w latach 30. zdobywał uznanie jako projektant krat, kandelabrów i popielnic do Pałacu Brühla (siedziby MSZ) Brał udział w Międzynarodowej Wystawie w Paryżu (1937) i Światowej Wystawie w Nowym Jorku (1939)
Podczas II wojny stracił większość dorobku – brał udział w Powstaniu Warszawskim – a po wojnie projektował dekoracyjne metalowe elementy do Grobu Nieznanego Żołnierza (1945), Urzędu Rady Ministrów, Belwederu, Filharmonii Narodowej oraz ambasad polskich w Berlinie i Pekinie. Za swój wkład otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1947)
Po wojnie wrócił do malarstwa – tworzył pejzaże, rysunki, a także medalierstwo – i wystawiał indywidualnie (Warszawa, Paryż, Nowy Jork). Pośmiertnie retrospektywne wystawy jego prac odbyły się w Muzeum Narodowym w Warszawie (1960) i Instytucie Kultury Polskiej w Londynie (1961)