Mojżesz Kisling (1891 Kraków - 1953 Sanary-sur-Mer), Kwiaty

olej, płótno, 41 × 27 cm
sygn. l. d.: „Kisling”

na odwrocie nalepki: 1) „Sujet: Fleurs/ Kisling/No 46 prix”; 2) „STARKMANN de
FELTORONY/VILLA LEOPOLD/SUPER-CANNES/BL. SF ANTOINE”

Proweniencja:
– Galerie de la Presidence, Paryż
– kolekcja prywatna
– aukcja Artcurial, Paryż, 20.03.2019, poz. 81
– kolekcja prywatna
– aukcja Matsart Auctioneers and Appraiser, Jerozolima, 3.05.2021, poz. 71
– kolekcja prywatna

Do pracy dołączono potwierdzenie autentyczności podpisane przez Jeana Kislinga
10 maja 1983 roku
Praca zostanie uwzględniona w przygotowywanym IV tomie Raisonné de l’Oeuvre
de Moïse Kisling, które są obecnie przygotowywane przez Jeana Kislinga i Marca
Ottaviego.

„ [...] Malarstwo Kislinga pulsuje żywiołowo szczerym, zmysłowo radosnym i bardzo pięknym ukochaniem życia – taki jest ideowy lejtmotyw jego wysiłku artystycznego, bo taka jest dominująca cecha jego temperamentu uczuciowego. A więc tak ustosunkowuje się on też w ogóle do rzeczywistości, która go otacza. Zgodnie jednak z powiedzeniem Buffona, nie określa to jeszcze indywidualności Kislinga, oglądanie bowiem świata poprzez tęczowy pryzmat kalejdoskopowej joie de vivre jest stare jak sam świat i częste jak wielomilionowa ludzkość. Dopiero zatem pędzel, paleta i płótno dają Kislingowi możność wylegitymowania się własnym „ja” twórczym.” (Z. St. Klingsland, „Kisling”, w: „Wiadomości Literackie”, 1935, nr 38, s. 8.)

„Jean, syn artysty, opisał sposób, w jaki ojciec aranżował przed malowaniem kwiaty, aby jak najbardziej zbliżyć się do stanu naturalnego i uniknąć kompozycji wyimaginowanych. Najpierw staranne dobierał kwiaty, następnie wybierał wazon, jego podstawę oraz tło. Potem – jedna po drugiej – następowało układanie łodyg, liści i gałązek. Artysta kontrolował efekt całości, oglądając kompozycję wielokrotnie z bliska i z oddalenia, aby zachować obiektywizm. Trzeba zauważyć, że jego bukiety kwiatowe to eksplozje radości, ale z cieniem niepokoju, gdyż to, co uwieczniał na obrazie, to nie był zwykły bukiet, ale również jego przyszły los. Z jego bukietów kwiatowych emanuje ponadto poczucie ulotności, gdyż kwiaty – tak pięknie wyglądające na płótnach Kislinga – w momencie ukończenia dzieła były już zwiędłe”. (Artur Winiarski, „Kisling. Lśnienie Montparnasse`u”, katalog wystawy, Warszawa 2024, s. 22)