Wymiary: 40 x 75,5 cm
sygnowany l.d.: 'Makowski'
na krośnie malarskim pieczęć kolekcjonera
Pochodzenie
w historycznej kolekcji marszanda Gastona Cherona
Galerie Dauman, Paryż (1961)
Galerie Raspail, Paryż (1964)
Galerie Marek, Paryż, 1991
Wystawiany
August Zamoyski. Myśleć w kamieniu, Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, Toruń, 21 czerwca - 1 września 2024
Polski Paryż. École de Paris. Kolekcja Wojciecha Fibaka, Muzeum Narodowe w Szczecinie, grudzień 1999 - marzec 2000
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, Muzeum Narodowe w Warszawie, 23 maja - 9 sierpnia 1992; Muzeum Narodowe w Poznaniu, 22 sierpnia - 25 października 1992
Literatura
Nowe pokolenie i klasycy współczesności z kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, red. Krzysztof Stanisławski, Anna Kompanowska, Toruń 2024, s. 284 (il.)
Na tropie doskonałości. Wybrane dzieła z kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, Sopot 2022, s.39 (il.)
Sztuka współczesna z kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, red. Michał F. Woźniak, Bydgoszcz 2018, s. 50 (il.)
Polski Paryż. École de Paris. Kolekcja Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Szczecinie, Szczecin 1999, s. 92 (il.)
Władysława Jaworska, Tadeusz Makowski, Kraków 1999, s. 59 (il.)
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Warszawa 1992, s. 113 (il.)
Władysława Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Wrocław 1964, s. 340, nr kat. 336 (jako „Trzy dziewczynki pod girlandą kwiatów”, ok. 1922)
Tadeusz Makowski, Pamiętnik, oprac. Władysława Jaworska, Warszawa 1961, s. 269-270 (wzmiankowany w notatce z dn. 11 marca 1922 roku) oraz il. 34
Biogram
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.
