Tadeusz Styka (1889 Kielce-1954 Nowy Jork), Głowa lwa, 1911

sangwina, ołówek, papier, 23,5 × 19,5 cm w świetle passe-partout
sygn. i dat. z dedykacją u dołu: „A Madame Gabrielle Réval/en souvenir TADE. STYKA.1911.”

Prezentowany rysunek został dedykowany przez Tadeusza Stykę Gabrielle Réval. Gabrielle Réval (właśc. Gabrielle Logerot; 1870–1938), francuska literatka, działaczka feministyczna. Była jedną z pierwszych absolwentek słynnej École normale supérieure pour les jeunes filles w Sèvres pod Paryżem, która wychowywała kobiece elity intelektualne Francji przełomu XIX i XX wieku. Po zdaniu wyższych egzaminów w 1893 roku nauczała w liceum dla dziewcząt w Niort, równocześnie publikując w prasie i wygłaszając liczne konferencje w całej Europie. Jej działalność pisarska, obejmująca m.in. takie tytuły, jak Les Sévriennes (1900), La Bachelière (1910), La Bachelière en Pologne (1911), przyniosła jej pewną sławę i Legię Honorową. Była jedną z fundatorek francuskiej literackiej nagrody La Vie heureuse, która przekształciła się następnie w prestiżową Prix Femina. Jej drugim mężem był poeta i powieściopisarz Fernand Fleuret, „duchowy brat” Guillaume’a Apollinaire’a, a także bliski przyjaciel malarza Raoula Dufy. W czasie I wojny światowej była zaangażowana w sprawę polską, wygłosiła m.in. odczyt La Pologne amoureuse et guerriere w teatrze Vieux Colombier w Paryżu, zorganizowany przez Ligę Kobiet Wolnych Zawodów 4 marca 1918 roku. Utrzymywała kontakty również z Tadeuszem Styką i Janem Kozakiewiczem. (tekst: Ewa Bobrowska, Urszula Kozakowska-Zaucha, źródło: https://zbiory.mnk.pl/pl/ galerie-tematyczne/514/katalog/198762) W 1912 roku pisarkę sportretowała Olga Boznańska. Obraz ten należy do zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie. Tadeusz Styka zasłynął przede wszystkim jako wspaniały portrecista. W jego twórczości nie zabrakł również pejzaży a także wizerunków zwierząt. W szczególności jako animalista lubił malować lwy. Te dumne i piękne zwierzęta pojawiały się u artysty we wcześniej fazie jego twórczości. Kompozycje te bardzo często były reprodukowane zarówno w polskiej jak i we francuskiej prasie. Rysunek „Głowa lwa” z 1911 roku jest najprawdopodobniej szkicem do obrazu olejnego „Lwy. Królewska para”.