Kazimierz Sichulski (1879 Lwów - 1942 tamże), Modlitwa

technika mieszana, tektura, 95 × 65 cm w świetle oprawy
sygn. l. d.: „Sichul”

„Młody uczeń Wyczółkowskiego i Mehoffera w krakowskiej Akademii przed laty dwudziestu paru, ulega czarowi, jaki wywierał na uczniów stojący u szczytu swej twórczości malarskiej i pisarskiej Stanisław Wyspiański. Ale już wówczas, w pierwszych studiach i kompozycjach figuralno-kwiatowych początkującego malarza wybijała się silna indywidualność, której główną cechą była dociekliwość, z jaką ogarniał i ujmował istotę ludzką” (Karol Frycz, Sichulski w Zachęcie, „Świat”, 1926, nr 41, s. 4–5) Prezentowany obraz ukazuje dwoje wiejskich dzieci, dziewczynkę i chłopca pogrążonych w modlitewnej zadumie. Ujęcie oraz ich gesty wprowadzają widza w kontemplacyjny, niemal mistyczny nastrój. Dziewczynka trzyma w dłoniach bukiet polnych kwiatów, który można byłoby odczytać, jako symbol niewinności, zaś chłopiec stojąc u jej boku, wydaje się wpatrzony w przestrzeń duchową, niedostępną dla wzroku odbiorcy. Kolorystyka dzieła utrzymana jest w ciepłych, zgaszonych tonach ochry, fioletu i zieleni. Podkreśla to prywatny charakter sceny i podnosi go do rangi uniwersalnego doświadczenia duchowego. „Sichulski posiada żywy zmysł kolorystyczny, ogromną łatwość kształtowania plastycznego, lotność fantazji, wyborne odczucie ruchu, pędu […]” (Karol Frycz, Sichulski w Zachęcie, „Świat”, 1926, nr 41, s. 4–5) Słowami krytyki współczesnej Sichulskiemu „jest wśród najmłodszej generacji malarzy jedną z najciekawszych indywidualności, talentem zakrawającym na wielkie, może na potężne rozmiary.” (Stosław [Antoni Chołoniewski], Kazimierz Sichulski, „Świat”, 1906, nr 27, s. 5–6)