Tadeusz Kantor, POSTAĆ Z „UMARŁEJ KLASY“, 1983

48,5 x 34,5cm - pastel, flamaster, kalka techniczna

pastel, flamaster, kalka techniczna (dwa arkusze połączone na osi poziomej), naklejona na czarny karton

sygn. p.d.: t k

Na odwr. oprawy g. trzy nalepki, od lewej:

– drukowana, wypełniona odręcznie dłg.: GALERIE DE FRANCE | [adres, tel. w Paryżu] | [niżej dłg.:] TADEUSZ KANTOR | T. K 6 | 47 x 33 | 13 VI 83, w l.d. rogu nalepki oł.: TK. 62;

– nalepka ze stemplem, numerem i datą zezwolenia na wywóz za granicę (naklejona do góry dołem);

– nalepka autorska mpis, uzupełniona ręcznie flam.: TADEUSZ KANTOR | PROJEKTY SCENICZNE | „Postacie spektaklu | Umarła Klasa“ | Teatr Cricot | Nr [ręcznie flam.:] 6, w p.g. rogu nalepki sygn. flam.: T Kantor.

Praca należy do cyklu rysunków pt. Ces messieurs sérieux (Ci poważni panowie), który powstał na zamówienie Galerie de France w Paryżu w latach 1982-1983. Cykl był poświęcony postaciom z Umarłej klasy (1975), spektaklu w połowie lat 80. już legendarnego, szeroko znanego w świecie. Postaci z Umarłej klasy są tu przedstawione już nie jako projekty czy robocze szkice, lecz bardziej syntetycznie, z dystansem, acz nie bez humoru i akcentów satyrycznych. Figury ze spektaklu, utrwalone jako obiekty muzealne (kukły z rekwizytami siedzące w ławkach) były eksponowane na wystawie indywidualnej Tadeusza Kantora Métamorphoses w Galerie de France (Paryż, 4 III – 7 V 1982). Otwartej w następnym roku wystawie Présences polonaises w Centre Georges Pompidou, towarzyszyły spektakle Umarłej klasy oraz osobna wystawa pt. Le Théâtre Cricot 2 et son avant-garde – także w Centrum Pompidou. Cykl rysunków Kantora zainspirował francuskiego historyka sztuki, reżysera i działacza teatralnego z Dijon, Renaud Dilligenta, do stworzenia w 2010 roku zespołu teatralnego Compagnie Ces Messieurs Sérieux (Cie CMS).

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Tadeusz Kantor (Wielopole Skrzyńskie 1915 - Kraków 1990) studiował scenografię w ASP w Krakowie w latach 1934-1939. W 1942 założył Teatr Podziemny, który działał do 1944, dając dwa spektakle: "Balladynę" i "Powrót Odysa". W trakcie prac nad spektaklami zawiązało się grono artystów, którzy w 1945 utworzyli pod wodzą Kantora „Grupę Młodych Plastyków“. Ta z kolei stała się zalążkiem zarówno eksperymentalnego teatru Cricot 2 (utworzonego w 1955), jak i drugiej „Grupy Krakowskiej“ (utworzonej w 1957). W 1947 Kantor przebywał na rocznym stypendium w Paryżu, po powrocie był jednym z organizatorów I Wystawy Sztuki Nowoczesnej, Kraków 1948/49. W latach 1950-1954 nie uczestniczył w wystawach. Od 1955 jego twórczość biegła dwutorowo. Z jednej strony działał jako malarz, twórca „ambalaży“, od 1965 happeningów, z drugiej - poświęcał się pracy nad kolejnymi spektaklami Cricot 2, z których każdy był wydarzeniem artystycznym, zwłaszcza od lat 70.: "Umarła klasa" (premiera 1975), "Wielopole, Wielopole" (1980), "Niech sczezną artyści" (1985), "Nigdy tu już nie powrócę" (1988); zmarł po ostatniej próbie spektaklu "Dzisiaj są moje urodziny" (premiera 1991). Współpracował stale z galeriami: Krzysztofory w Krakowie (gdzie również miał siedzibę teatr Cricot 2) i Foksal w Warszawie. Od 1979 wraz z teatrem Cricot 2 przebywał głównie we Florencji. Był teoretykiem sztuki i teatru, autorem wielu manifestów. Uczestniczył w wystawach miedzynarodowych najwyższej rangi, jak Documenta w Kassel (1959, 1965), Biennale w Wenecji (1960), Biennale w Sao Paulo (1967). Otrzymał m.in. Prix Rembrandt Fundacji Goethego, Bazylea 1978, Medal „Arts et Lettres“ Ministra Kultury Francji 1982, nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego, Nowy Jork 1982 i wiele nagród teatralnych.