Władysław Jackiewicz, AKT II NA NIEBIESKIM TLE, 1974

150,0 x 130,0cm - olej, płótno

napis na odwr. na g. listwie krosna p.: AKT II/74 | NA NIEBIESKIM TLE, obok: 11 [w kółku], l: nieczytelna nalepka.

 

Obraz wystawiany i reprodukowany:

– Władysław Jackiewicz mostra del pittore polacco (katalog wystawy) Palazzo dell’Arengario 21 gennaio – 6 febbraio 1975, tekst Krzysztof Kostyrko, Milano 1975, poz. kat. 11., s. nlb.;

– Krzysztof Kostyrko, Władysława Jackiewicza powrót do tradycji, „Sztuka“, 1975, nr 3, il. czarno-biała, s. 33;

– Wladyslaw Jackiewicz Dipinti 1975-1981 (katalog wystawy, Palazzo Bagatti Valsecchi, 25 novembre – 19 dicembre 1982, Milano 1982, poz. kat 3, s. nlb, il. barwna;

– Jackiewicz. Gdańsk – Mediolan – Warszawa (katalog wystawy), Galeria Domu Aukcyjnego Agra-Art, Warszawa 19 VII – 31 VIII 2024, kat. 3, s. 14, il. barwna.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Władysław Jackiewicz (Podbrodzie na Wileńszczyźnie 17 II 1924, Gdańsk 30 III 2016) studiował na Wydziale Malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie). Dyplom otrzymał w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego w 1952. W latach 1959-1981 pracował w macierzystej uczelni, przechodząc wszystkie szczeble kariery akademickiej od asystenta do profesora. W latach 1969-1981 był rektorem. Był członkiem i działaczem ZPAP, a po jego rozwiązaniu Związku Polskich Malarzy i Grafików, w którym w latach 1985-1989 pełnił funkcję prezesa. Był członkiem Narodowej Rady Kultury w latach 1986-1990. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń państwowych. Miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych, m.in. w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale, Warszawa 1955, w kolejnych edycjach Ogólnopolskiej Wystawy Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Sopocie w 1957, 1958, 1959, IV Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze 1969 (Grand Prix), XLIII Biennale Sztuki w Wenecji 1988. W latach 50. uprawiał malarstwo zakorzenione w tradycji kolorystycznej. Od 1973 tworzył jeden cykl malarski pt. „Ciało“, rozwijając w nim na niezliczone sposoby temat aktu. Kształty postaci kadrował tak, że w polu kompozycji pozostawał sam tors, zazwyczaj pozbawiony szczegółów anatomicznych. Malował rozjaśnione, syntetyczne sylwety, wykorzystując efekt prześwitywania gruntu barwnego przez cienką warstwę laserunku.