Miecz Dha, Azja Południowo-Wschodnia, XIX w.

dł. w pochwie 890 mm, dł. miecza 887 mm, dł. głowni 570 mm, szer. głowni u nasady 26 mm, gr. grzbietu u nasady 12 mm, masa miecza 620 g, masa miecza w pochwie 875 g

R ę k o j e ś ć otwarta, drewniana, w przekroju okrągła, w dolnej części ośmiogranna, zakończona wydatną głowicą w kształcie turbanu. W dolnej części obita gładką blachą, wyżej opaskami zdobionymi drobnym ornamentem geometrycznym oraz owinięta ratanową nicią w części środkowej. G ł o w n i a stalowa, gładka, jednosieczna, lekko zakrzywiona, rozszerzona w dolnej części. Długie, obosieczne pióro, sztych w linii grzbietu. P o c h w a wykonana z dwóch połączonych pasków bambusa, owinięta trzema wąskimi, mosiężnymi opaskami zdobionymi ornamentem geometrycznym oraz dwoma szerszymi opaskami zdobionymi ornamentem wykonanym techniką filigranu. Trzewik gładki, zdobiony drobnym ornamentem. Wszystkie elementy metalowe – głowica rękojeści, opaski rękojeści i pochwy oraz trzewik, wykonane z blachy mosiężnej srebrzonej i patynowanej.

Dha to birmańskie słowo oznaczające „nóż” i „miecz”. Termin używany w Azji Południowo--Wschodniej, zwłaszcza w Birmie, Tajlandii, Kambodży, Laosie i Wietnamie.
stan zachowania: 5-/5-/5/