Awers przedstawia orła w koronie otwartej o trzech kwiatonach, z głową zwróconą w swoją prawą stronę, z tzw. przepaską zakończoną rozetami z piór przypominającymi pięcioramienne gwiazdy. Przepaska, zwana również sztynglami umieszczona jest w górnej części skrzydeł orła. Na obrzeżu guzika, 2 mm od brzegu, znajduje się wypukła obwódka (1 mm grubości i 1 mm wysokości).
Rewers sygnowany: S.G.M. WARSZAWA. S.G.M.
śr. 21mm
Przeznaczenie i datowanie
Guzik ten jest określany mianem wzór 1928, gdyż nowy wizerunek godła państwowego, który widnieje na tym guziku, został wprowadzony na mocy: Rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i
barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach[1], (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980) zaczął obowiązywać od dnia 29 marca 1928 roku. Nowy wizerunek orła został zaprojektowany przez profesora Zygmunta Kamińskiego[2]
i był wzorowany na orle z epoki Stefana Batorego. Rozkaz Ministra Spraw
Wojskowych, opublikowany w Dzienniku Rozkazów Nr 11/1928 z dnia 1 maja
1928 r. poz. 129 - Godła państwowe w wojsku[3]. (Dz. Rozk. M. S. Wojsk. z 1 maja 1928 r., Nr 11, poz. 129) regulował
wszelkie sprawy związane ze zmianą wizerunku godła państwowego, w tym
na guzikach mundurowych. Guziki te były przeznaczone dla oficerów i
szeregowych. Guziki mundurowe z orzełkami dotychczasowego rysunku zezwolono donaszać do dnia 28 marca 1930 roku. Nowe mundury i płaszcze musiały być zaopatrzone już w guziki z wizerunkiem orła nowego wzoru.
Szczegóły techniczne dotyczące guzików pozostawiono takie, jak to
określał Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych opublikowany w Dzienniku
Rozkazów Nr 10/1927 z dnia 24 marca 1927 r. poz. 85 - Guziki mundurowe dla oficerów i szeregowych - uzupełnienie przepisów ubioru polowego wojska[4]. (Dz. Rozk. M. S. Wojsk. z 24 marca 1927 r., Nr 10, poz. 85) Guziki (.) wykonane z białego metalu, masywne, o wymiarach: duży guzik o średnicy 22 mm., mały guzik o średnicy 16 mm. Guziki
duże (grubość blachy 1,5 mm) noszone były na piersiach bluzy mundurowej
i płaszcza, na rękawach, na dragonach (pas z tyłu płaszcza) i na
kieszeniach. Guziki małe (grubość blachy 1,25 mm) noszone były na
naramiennikach, na podpince czapki oraz rozcięciu płaszcza oficerskiego.
