Szabla oficera huzarów, Francja (?), XVIII/XIX w.

dł. szabli w pochwie 1002 mm, dł. szabli 970 mm, dł. głowni 835 mm, szer. głowni u nasady 29 mm, gr. grzbietu u nasady 8 mm, masa szabli 630 g, masa szabli w pochwie 1185 g

R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec esowaty, z płasko zakończonymi wąsami. Tylne ramię jelca zakończone dwoma owalnymi guzami, przednie, dwukrotnie łukowato wygięte, tworzy kabłąk dochodzący do głowicy i połączony z trzpieniem głowni. W połowie kabłąka, po obu stronach, owalny guz z ością, podobnie jak na krzyżu jelca. Trzon rękojeści ze szlachetnego, ukośnie żłobionego drewna, dołem osadzony przy jelcu w wydrążonych gniazdach na górne wąsy, górą krótkim, fazowanym kapturkiem zanitowanym na owalnej podkładce - trzpieniem głowni. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Profilowana obustronnie bez progu w jedną szeroką bruzdę, wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów. Szlif bruzdy sięgający połowy długości obosiecznego pióra z młotkiem. Sztych z pazurem. Pod nasadą i na wysokości zastawy, po obu stronach, trawiona dekoracja charakterystyczna dla głowni z przełomu XVIII i XIX wieku. Między jelcami a nasadą skórzana podkładka. P o c h w a mosiężna, ze stalową, asymetryczną ostrogą. Dwa ruchome koluszka w tulejkach osadzonych na owalnych podkładkach na grzbiecie pochwy. Dodatkowo dwa profilowane pierścienie z owalnymi krawędziami. Kanelowana szyjka mocowana w płaszczu pochwy. Na wysokości pióra widoczne ślady starych napraw w warsztatach płatnerskich.
stan zachowania: 4/4/4