Oblężenie Zamościa (1813), 2 złote, 1813, Zamość; odmiana z dłuższymi gałązkami wieńca i dużą bombą, w dacie cyfry 1 i 3 blisko siebie; Bitkin 5 (R2), Kop. 8450b (R3), Plage 125, Berezowski 5 zł; miejscowa, stara patyna, charakterystyczne, małe pęknięcie przy obrzeżu, ale piękne i rzadko spotykane w tym stanie zachowania. Monety bite w czasie kampanii rosyjskiej Napoleona Bonaparte w Zamościu podczas jego oblężenia przez armię rosyjską w latach 1812–1813. Wybijano je ze srebra kościelnego franciszkanów, skonfiskowanego na polecenie dowódcy obrony miasta, generała Maurycego Hauke. Do bicia monety wybierano wyroby srebrne o jak najmniejszej wartości zabytkowej, by nie niszczyć pamiątek kulturowych i artystycznych. Głównym źródłem kruszcu do przetopienia były lichtarze i kielichy. Zwierzchnictwo nad działalnością mennicy zostało przekazane Stanisławowi Konteckiemu. Stemple do bicia monety wykonał Mikołaj Karkowski. Ponieważ mennica została utworzona na potrzebę obrony oblężenia, narzędzia do bicia monety były mocno prymitywne. Cechą charakterystyczną dla monet z Zamościa są popękane brzegi oraz częste niedobicia. Według źródeł nakład monety dwuzłotowej liczył 7.830 sztuk. Stemple, a także mennica zostały zniszczone 24 listopada 1813 roku, dzień przed kapitulacją.
