Stanisław Podgórski (1882-1964), "Zamek w Wiśniczu"

olej, tektura,70 x 99,5 cm,
sygn. p.d.: S. Podgórski
Obraz po konserwacji.

Malarz, kształcił się w krakowskiej ASP u Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego, studia uzupełniał w paryskiej Academie Colarossi. Odbył podróże do Włoch, Szwajcarii, Niemiec, Szwecji, zwiedził Kaukaz i Krym. Był członkiem TAP Sztuka. Gościł u arcyksięcia Karola Stefana w zamku w Żywcu (książę zakupił kilka prac artysty do swojej kolekcji). W czasie pierwszej wojny światowej posądzony przez Rosjan o szpiegostwo, został deportowany za Ural. W latach międzywojennych mieszkał w Krakowie, Warszawie, oraz we Lwowie. Lata 1942-1948 spędził w ZSRR, po powrocie do kraju osiadł w Wiśniczu Nowym, gdzie objął stanowisko dyrektora Państwowego Liceum Technik Plastycznych. W okresie międzywojennym miał liczne wystawy, m.in. w krakowskim TPSP, warszawskim TZSP, we Lwowie, Poznaniu, Tarnopolu, Mińsku. Artysta posługiwał się techniką olejną, rzadziej akwarelą. Malował nastrojowe pejzaże, pozostając pod silnym wpływem twórczości Stanisławskiego. Do ulubionych motywów należały Tatry, malował widoki miejskie, zajmował się również twórczością portretową.