Rzadka odmiana z literą P pod koroną.
Egzemplarz niedobity, ale czytelny.
Waga 1.49 g
W historii mennictwa Władysława Jagiełły można wyodrębnić cztery segmenty: mennictwo litewskie, koronne, prowincjonalne (ruskie) i miejskie (Poznań i Wschowa). Bite pod koniec XIV wieku denary (pieniądze) Jagiełły jako władcy Litwy są bardzo zróżnicowane, zarówno jeśli chodzi o wagę, jak i rysunek (orzeł, lew, głowa Maryi Panny, smok, tarcza z podwójnym krzyżem, jeździec z włócznią, napisy cyrylicą, napisy łacińskie). Spośród monet koronnych mennica krakowska emitowała srebrne denary, kwartniki małe (czyli ternary) oraz kwartniki duże (czyli półgrosze). Nominały te w ciągu panowania Władysława Jagiełły ulegały dewaluacji. Dla Rusi Halickiej bito w tym okresie kwartniki (zbliżone do standardu polskich półgroszy), spośród których część posiada napis MONETA RVSSIE, część zaś – MONETA LEMBVRG. Czy monety z tej drugiej grupy należałoby zaliczyć również do monet ruskich, czy raczej do miejskich (lwowskich)? Nie zostało to do końca wyjaśnione. Do mennictwa miejskiego Władysława Jagiełły zalicza się emisje denarów Wschowy i Poznania. Te pierwsze były bite na stopę śląską (12 denarów na grosz), te drugie – na stopę krakowską (18 denarów na grosz).
