Dupondius, 231–235, Rzym; Aw: Głowa cesarza w koronie r...

Aleksander Sewer (222–235), Dupondius, 231–235, Rzym; Aw: Głowa cesarza w koronie radialnej w prawo, IMP ALEXANDER PIVS AVG; Rw: Jowisz kroczący w lewo, patrzący za siebie, trzymający wiązkę piorunów oraz orła, IOVI PROPVGNATORI, po bokach S - C; C. 87, RIC 632; brąz, 24.4 mm, 12.60 g; rzadki.
Korona radialna (corona radiata) wywodzi się z kultury hellenistycznej. Po raz pierwszy na monetach cesarstwa pojawiła się na dupondiusach z legendą DIVVS AVGVSTVS, emitowanych przez Tyberiusza w latach 14–37 ne, odnoszących się zaś, do przyjęcia w poczet bogów, zmarłego Oktawiana Augusta. Początkowo więc charakteryzowała osoby należące do świata bogów. Z czasem korona radialna stała się alternatywnym atrybutem władcy. Pierwszym cesarzem przedstawionym w ten sposób za życia był Kaligula (emisje z Lidii z lat 37–41 ne), natomiast w emisjach cesarstwa pierwszym władcą z koroną radialną na głowie był Neron.
Korona radialna miała jeszcze jedno zastosowanie w antycznym mennictwie, był to sposób, w którym wskazywano podwójny nominał. Antoninian to dwa denary (na antoninianach zawsze ukazywano władcę w koronie radialnej, na denarach zaś ukazywano władcę w wieńcu laurowym lub bez okrycia), dupondius to dwa asy, a binio to dwa aureusy. 
W przypadku monet z wizerunkami władczyń, podwójny nominał symbolizował półksiężyc umieszczany pod popiersiem.