Olej, deska dębowa fazowana, 35 x 25 cm w świetle podwójnej, złotej oprawy o wym. 62 x 51 cm; sygn..p.d. Mosiężna tabliczka z nazwiskiem autora.
Paul Émile Léon Perboyre urodził się w Horbourg , niedaleko Colmaru w Alzacji,12 czerwca 1851i zmarł w Paryżu dnia31 marca 1929. Urodził się w rodzinie wojskowej: jego ojciec dowodził pułkiem artylerii. Studiował w École des Beaux-Arts w Paryżu, gdzie był uczniem portrecisty Léona Bonnata, a także uczył się u Tony’ego Roberta-Fleury’ego, Francisco Domingo i Édouarda Detaille’a. Perboyre zaczął wystawiać w Salonie Paryskim w latach 1881–1914, otrzymując wyróżnienie w 1908 roku, a w 1909 roku został członkiem Société des Artistes Français. Specjalizując się w malarstwie o tematyce wojskowej, przedstawiał wiele scen z wojen napoleońskich, wojny francusko-pruskiej i I wojny światowej. Wystawiał również w Galerii Grosvenor i Instytucie Sztuk Pięknych w Glasgow .
Jego twórczość, naznaczona naturalizmem i realizmem, wyróżnia się zamiłowaniem do szczegółów. Interesował się także malarstwem rodzajowym, delikatnie przedstawiając życie Paryża na początku XX wieku. Jego sława opiera się na licznych scenach batalistycznych, zwłaszcza napoleońskich, w których się specjalizował. Dzięki klasycznemu, ale dynamicznemu stylowi udało mu się wyolbrzymić patriotyczne uczucia poprzez chwałę cesarza. Jego prace obejmują przedstawienia bitew, przeglądy wojskowe, a także portrety Napoleona oraz jego marszałków i generałów.
