Wymiary: 41 x 27 cm
sygnowany p.d.: 'S. Eleszkiewicz'
na odwrociu nalepka wystawowa Lipert Gallery, na krośnie malarskim pieczęć kolekcjonera, na odwrociu ramy nalepka ramiarska oraz inwentarzowa
Pochodzenie
M. Mielniczuk, Paryż, 1985
Wystawiany
Polski Paryż. École de Paris. Kolekcja Wojciecha Fibaka, Muzeum Narodowe w Szczecinie, grudzień 1999 – marzec 2000
Polski Paryż. Od Michałowskiego do Lebensteina. Malarstwo polskie z kolekcji Wojciecha Fibaka, Muzeum Historii Miasta Łodzi, 1999
Polski Paryż. Od Michałowskiego do Lebensteina. Malarstwo polskie z kolekcji Wojciecha Fibaka, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot, 8 lipca – 4 października 1998
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, Muzeum Narodowe w Warszawie, 23 maja – 9 sierpnia 1992; Muzeum Narodowe w Poznaniu, 22 sierpnia – 25 października 1992
Exhibition Stanisław Eleszkiewicz 1900–1963, Lipert Gallery, Nowy Jork, 10 maja – 14 czerwca 1986
Literatura
Polski Paryż. École de Paris. Kolekcja Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Szczecinie, Szczecin 1999, s. 216 (il.)
Polski Paryż. Od Michałowskiego do Lebensteina. Malarstwo polskie z kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Muzeum Historii Miasta Łodzi, Łódź 1999, s. 94 (il.)
Polski Paryż. Od Michałowskiego do Lebensteina. Malarstwo polskie z kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, Sopot 1998, s. 94 (il.)
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Warszawa 1992, s. 233 (il.)
Stanisław Eleszkiewicz, katalog wystawy, Lipert Gallery, New York 1986, A/86, s. nlb. (il.)
Biogram
Malarz, rysownik, projektant mozaik i witraży. Od roku 1914 uczył się w Szkole Sztuk Pięknych w Mirgorodzie. W 1918 roku wstąpił do wojska, a ciężko ranny przez pół roku przebywał w szpitalu. W latach 1919-1921 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Atenach. Następnie przez krótki czas przebywał w Neapolu i Rzymie. W roku 1923 zamieszkał na stałe w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym miasta. Obracał się w kręgach bohemy tej metropolii nad Sekwaną i stał się jednym z ciekawszych reprezentantów międzynarodowego kręgu École de Paris. Malował portrety, sceny rodzajowe i kompozycje symboliczne. Ceramiką zainteresował się już podczas pobytu w Italii. Wiadomo, że już w latach 20. współpracował z paryską pracownią mozaikarską Gentil et Bourdet. Następnie działał także w warsztacie witrażowniczym Jeana Gaudina. Równocześnie zajmował się malarstwem sztalugowym, wystawiając z powodzeniem swoje prace w galeriach. Podejmował głównie tematykę społeczną, ukazując życie niższych, często wykluczonych warstw społecznych. Przedstawiał sceny z podejrzanych knajp, problem bezdomności, prostytucję, biedę. Sam dobrze znał ubogie życie pełne trosk. Eleszkiewicz wypracował swój własny, indywidualny styl, w którym znakomicie uwidocznił się zmysł twórcy witraży i mozaik. Artysta operował mocnym, czarnym konturem i stosunkowo płaską plamą barwną. Intensywna, nienaturalna kolorystyka zbliżała go do ekspresjonistów, a często wykorzystywane fantastyczne motywy, do malarstwa surrealistów.
