Wymiary: 62 x 29 x 30 cm
Pochodzenie
zakup bezpośrednio od artysty
Wystawiany
„GK Collection #1", Art Stations, Poznań, 18.03-17.06.2007
Literatura
Paweł Leszkowicz, GK Collection #1, Poznań 2007, s. 146 (il.)
Biogram
Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. W latach 1983-1990 studiował na Wydziale Pedagogiczno-Plastycznym Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Mieszka i pracuje w Krakowie. Jego twórczość kształtowała się w środowisku starszych kolegów i przyjaciół – Andrzeja Szewczyka i Marka Chlandy. Lutyński, jako jeden z niewielu artystów młodszego pokolenia daje dowody twórczego przeżycia i fascynacji sztuką Tadeusza Kantora, a także abstrakcyjnym malarstwem Kazimierza Malewicza. Lutyński uprawia wielowątkową twórczość w zakresie malarstwa, instalacji przestrzennych oraz performansu. Jest grającym na skrzypcach liderem zespołu Rdzeń (obecnie w składzie: Piotr i Fryderyk Lutyński, Marek Kozica, Ewa Wiosna Libera, Zbigniew Libera oraz Adam Rzepecki), wykonującego na scenie muzykę improwizowaną (również do utworów poetyckich), a także animatorem projektu KR736EJ – zabytkowego autobusu-instalacji artystycznej, będącego objazdową sceną plenerową, kuchenką i miejscem noclegowym dla zespołu i towarzyszących mu gości . W projekcie KR736EJ zespół współpracował m.in. z Ryszardem Krynickim i Marcinem Świetlickim, a także z wieloma artystami wizualnymi i muzykami. Twórczość Lutyńskiego pod wieloma względami ujawnia cechy zwyczajowo wiązane z artystycznym środowiskiem Krakowa. Wyrażają się one w absolutyzacji (za Tadeuszem Kantorem) „przedmiotu biednego” w sztuce, pewnym rysem bohemicznym ( jak np. w projekcie wędrownej pracowni-miejsca spotkań artystów i pracy), a wreszcie w świadomym nawiązywaniu przez Lutyńskiego w aranżacjach wystaw do dusznego salonu mieszczańskiego z jego zużytymi dywanami, starymi meblami, czy myśliwskimi trofeami. Dzieła Lutyńskiego mogą być malarstwem abstrakcyjnym, teatralną instalacją albo surrealistycznym montażem, zgodnie z powiedzeniem Lautréamonta, że sztuka to spotkanie na stole prosektoryjnym maszyny do szycia i parasola. Jednak to, co szczególnie wyróżnia artystę to jego stosunek do natury i kultury – ustanowienie w swojej twórczości szczególnej relacji pomiędzy światem człowieka (sztuką) i istotami nieludzkimi. Lutyński na wystawach konfrontował żywe zwierzęta ze swoimi obrazami. Kury wystąpiły na wystawie „Świetlani przewodnicy” Galerii Potocka w Krakowie 1997 roku, konie w krakowskiej Alchemiii na wystawie „Pomiędzy koniem a obrazem” (2003). Inne projekty Lutyńskiego to m.in. „Ptasia Kolumna” w Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie (2003), czy „Muzyka dla ryb” w Galerii Foksal w Warszawie (2005). W jego pracach pojawiały się w kontekście olejnych płócien znaczące materiały: słoma, drewno, wosk, zasuszone owady, ptasie jaja. Dla Lutyńskiego rzeczywistość obrazu abstrakcyjnego i świata zwierząt przeniknięta jest tą samą uniwersalną energią. „Sztuczność” sztuki i „życiowość” życia są tak samo realne i w tym myśleniu artysta bliski jest wielu przedstawicielom konstruktywistycznej awangardy z początku ubiegłego wieku. Lutyński jawi się zarazem pionierem „sztuki antropocenu”, tak rozpowszechnionej w najmłodszym pokoleniu artystycznym, która uprawiał od początku lat 90. XX wieku. Artysta miał wiele wystaw indywidualnych i brał udział w licznych wystawach zbiorowych. Jego dotychczasową twórczość podsumowała wystawa w Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie w 2020 roku, do której został wydany obszerny katalog.
