Wymiary: 70,5 x 107 cm
sygnowany i datowany p.d.: 'F Kostrzewski 1869'
Pochodzenie
kolekcja Zofii Lipińskiej, w 1936
kolekcja prywatna, Polska
Agra-Art, czerwiec 2014
DESA Unicum, grudzień 2015
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, 1869
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, 1878
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, 1936
Literatura
Michał Bałucki, Wystawa Sztuk Pięknych w Krakowie, „Kłosy”, 1869, nr 202, s. 263
Przegląd artystyczny. Malarstwo, „Tygodnik Ilustrowany”, 1869, nr 90, s. 148
Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim za rok 1878, Warszawa 1879, s. 47
Przewodnik. Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie: Franciszek Kostrzewski 1826-1911, 1936 nr 117, s. 19, nr kat. 28
Franciszek Kostrzewski. Katalog prac, Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, Warszawa 1963, s. 165
Janina Wiercińska, Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860-1914, Wrocław-Warszawa-Kraków 1969, s. 163
Biogram
Kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, a jego nauczycielami byli m.in. Marcin Zaleski, Chrystian Breslauer i Jan Feliks Piwarski. W czasie studiów przyjaźnił się z Wojciechem Gersonem, Juliuszem Kossakiem i Henrykiem Pillatim. Wspólnie odbywali plenerowe wędrówki, podczas których obserwowali życie ludu i otaczającą ich przyrodę. Stworzona przez nich grupa nazywana była "warszawską cyganerią". Kostrzewski malował wówczas liczne sztalugowe pejzaże i sceny rodzajowe. Przez okres dwóch lat (od roku 1849) przebywał i pracował w Kielcach, na zaproszenie Tomasza Zielińskiego, mecenasa i kolekcjonera sztuki. W roku 1856 podróżował po Europie, na dłużej zatrzymując się w Paryżu. Po powrocie, na stałe mieszkał i pracował w Warszawie. Około roku 1870 porzucił praktycznie malarstwo sztalugowe. Współpracował z warszawskimi czasopismami. Tworzył ilustracje o charakterze satyrycznym m.in. dla "Tygodnika Ilustrowanego", "Wędrowca" i "Kłosów". Kostrzewski jako rysownik wykonywał liczne kompozycje rodzajowe i sceny moralizatorskie. Publikowane na łamach prasy prace artysty o charakterze spójnych historii są uważane za pierwsze polskie komiksy.
