Wymiary: 17,2 x 24,2 cm (zadruk)
sygnowany ołówkiem l.d.: '15.V.1902r.'
Literatura
Porównaj:
Katalog wystawy obrazów Leona Wyczółkowskiego zorganizowanej w setną rocznicę urodzin artysty w gmachu Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie 1852-1952, Kraków 1952, poz. 123
Danuta Muszanka, Litografia Leona Wyczółkowskiego, Wrocław-Kraków 1958, s. 25
Krystyna Czarnocka, Półtora wieku grafiki polskiej, Warszawa 1962, s. 215 (il. 100)
Helena Blum, Sztuka Młodej Polski. Katalog wystawy, Sopot-Kraków 1965, s. 50, poz. kat. 341
Blum Helena, Kucielska Zofia, Tobiaszowa Zofia, Grafika polska około roku 1900, Krakó, 1968, s. 56
Krystyna Kulig-Janarek, Wacława Milewska, Leon Wyczółkowski 1852-1936. W 150. rocznicę urodzin artysty, Kraków 2003, s. 312
Biogram
W latach 1869- 1875 studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie m.in. u W. Gersona, A. Kamińskiego, R. Hadziewicza. Naukę kontynuował w Akademii w Monachium, a w latach 1877-1879 uczęszczał do SSP w Krakowie, gdzie pobierał nauki u J. Matejki. W latach 1895-1911 był profesorem ASP w Krakowie, a od 1934 r. prowadził katedrę grafiki w SSP w Warszawie. W 1889 r. odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Początkowo malował obrazy historyczno - rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe. Podczas pobytu na Ukrainie w latach 1883-1893 tworzył głównie sceny przedstawiające rybaków i chłopów, podejmując w nich problematykę światła i koloru. Po 1895 r. uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługiwał się głównie pastelem, akwarelą i tuszem. Malował nastrojowe pejzaże, głównie tatrzańskie, zabytki architektoniczne, martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył też zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety. Od ok. 1918 r. zajął się grafiką (techniki trawione, autolitografia). Jego twórczość jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX/XX w.
