Wymiary: 65 x 50 cm
sygnowany i datowany p.d.: 'M-EWA ŁUNKIEWICZ 1965'
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'M - Ewa Łunkiewicz 1965 | Kompoz. świetlisto-zielona 65 x 50'
Pochodzenie
kolekcja Stanisława Chmielowskiego, Poznań
kolekcja prywatna, Poznań
Wystawiany
Maria Ewa Łunkiewicz, Galeria Krzysztofory, Kraków, czerwiec-lipiec 1966
Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (1985-1967). Malarstwo, Galeria Zachęta, Warszawa, 10.01-2.02.1969
Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (1895-1967). W setną rocznicę urodzin, Muzeum Sztuki, Łódź, 13.12.1995-24.03.1996
Literatura
M. Ewa Łunkiewicz-Rogoyska. Wystawa malarstwa, katalog wystawy, Galeria Zachęta, red. Hanna Ptaszkowska, Barbara Mitschein, Warszawa 1969, poz. kat. 59, nlb. (il.)
Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (1895-1967). W setną rocznicę urodzin, katalog wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria 86, red. Janina Ładnowska i in., Łódź 1995, poz. kat. 112, s. 60 (wzmiankowany), 70 (il. nr 23), 86 (spis)
Biogram
W 1930 ponownie wyjechała do Paryża, gdzie rozszerzyła te kontakty o grupy „Abstraction-Création” i „Cercle et Carré”. W 1931 miała pierwszą wystawę indywidualną w Salonie Czesława Garlińskiego w Warszawie, w 1932 wzięła udział w jednej z najważniejszych manifestacji polskiej awangardy konstruktywistycznej – wystawie „Nowa Generacja” we Lwowie i Łodzi. W czasie II wojny światowej straciła niemal cały swój dorobek artystyczny. Po wojnie, blisko zaprzyjaźniona od lat międzywojennych z H. Stażewskim, dzieliła z nim pracownię, która stała się żywym ośrodkiem sztuki nowoczesnej i miejscem spotkań artystów i krytyków. Była również związana z kręgiem M. Białoszewskiego, współpracowała z Teatrem na Tarczyńskiej. Po 1955 wystawiała w Galerii Krzywe Koło M. Bogusza, gdzie miała wystawę indywidualną w 1962. Uczestniczyła w Wystawie Malarstwa w cyklu „Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL”, Muzeum Narodowe, Warszawa 1961, I Plenerze Koszalińskim, Osieki 1963, I Sympozjum „Złotego Grona”, Zielona Góra 1965.
