Wymiary: 280 x 97 cm
Wystawiany
„Rypajamawłoszard Grzykomopasoźniak. Wkład w wykład” (II akcja malowania w Dziekance) i „Idź wylicz” (wystawa), Pracownia Dziekanka, Warszawa, 7-12.10.1985
„Kto wodzi ten promień wodzący. Obrazy”, Galeria Wieża, Warszawa, 7-21.11.1985
„Włodzimierz Pawlak. Albo rybka albo pipka czyli czy rozwiązywanie moich palących problemów jest komukolwiek potrzebne? Czy moje malarstwo jest komukolwiek potrzebne? Czy ja jestem komukolwiek potrzebny?”, Galeria Zderzak, Kraków, 17-20.04.1986
Gruppa 1982-1992. Malarstwo, Galeria Zachęta, Warszawa, 15.12.1992-14.02.1993
Włodzimierz Pawlak, Mała Aula ASP, Gdańsk. 23-24.03.1995
Literatura
Gruppa 1982-1992, katalog wystawy, Galeria Zachęta, red. Maryla Sitkowska, Warszawa 1992, poz. kat. 119, s. 37, 66 (wzmiankowany), 114 (spis)
Włodzimierz Pawlak. Autoportret w powidokach, katalog wystawy, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, red. Agnieszka Szewczyk, Warszawa 2008, poz. kat. 71, s. 125, 181 (il.)
Biogram
Był wolnym słuchaczem, a potem studentem w pracowni Rajmunda Ziemskiego na Warszawskiej ASP. Jeszcze jako student w 1982 r. został członkiem Gruppy. Był uczestnikiem niemal wszystkich jej wystaw i akcji, współredaktorem pisma "Oj dobrze już", w którym zamieszczał wiersze, manifesty, teksty odczytów. Wspólnie z Gruppą uczestniczył w niezależnym ruchu artystycznym lat 80 - tych. W tym okresie dał się poznać jako artysta wrażliwy na uwikłania społeczne i polityczne czasu stanu wojennego. Komentował zastaną sytuację sięgając po niewyszukaną, trafiającą wprost metaforykę, jak w cyklu "Świnie" (1983), czy symboliczne przetworzenia pięcioramiennej gwiazdy, jak w obrazach CZERWONY AUTOBUS RUSZA W DROGĘ DOOKOŁA ŚWIATA, DROGA Z PIEKŁA DO PIEKŁA (1984). Cykl obrazów dyplomowych Pawlaka nosi tytuł "Obrazy zamalowane" (1985), artysta miał bowiem zamiar (niezrealizowany) zamalować je w obecności komisji dyplomowej. Miało to być gestem zniszczenia, a zarazem solidarności z anonimowymi "malarzami" politycznych napisów na murach. W grupie obrazów z lat 1986-1987 stosował zabieg przesłaniania kompozycji maskującą ją warstwą farby, co było oryginalnym przeniesieniem i utrwaleniem w sztuce charakterystycznego motywu zamalowanych politycznych haseł na murach (NIE MÓWIĘ, NIE WIDZĘ, NIE SŁYSZĘ, SKĄD PRZYCHODZIMY, KIM JESTEŚMY, DOKĄD IDZIEMY, ŁAMANIE SZKLANYCH RUREK). Radykalnej zmiany formy dokonał w cyklu "Tablice dydaktyczne" (1987-1988). Płaszczyzny obrazów zapełniają graficzne siatki ideogramów, wykresów, map, znaków symbolizujących wiedzę i kulturę. Porównywano je do negatywu zarysowanej tablicy szkolnej.
