Wymiary: 50 x 36,5 cm
Grafika została wydana w ramach wystawy Francisa Bacona w Galerie Maeght w Paryżu w 1966 roku.
Biogram
Jeden z najbardziej uznanych na świecie brytyjskich malarzy XX wieku. Przeciwnik abstrakcjonizmu. Popierał nurt ekspresjonistyczny. Uznawany jest za jednego z czołowych twórców malarstwa figuratywnego. Tematem jego obrazów był człowiek samotny, wyobcowany, znajdujący się nierzadko w sytuacji zagrożenia. Jego obrazy są pełne nadrealnych perspektyw, dramatyzmu i teatralnej ekspresji. Wielokrotnie podejmował tematykę religijną. Inspirowała go twórczość Rembrandta, Grünewalda i Velázqueza. Był artystą samoukiem. Początkowo pragnął zostać projektantem wnętrz. Słabo rysował, nikt nie nauczył go klasycznego szkicu z modela. Malarzem został pod wpływem wystawy Picassa w Paryżu. Jego przyjaciółka Magii Hambling wspominała go tak: „Był jak nagi przewód elektryczny. Jego charyzma dosłownie porażała, od momentu, w którym wchodził do pokoju, nie sposób było na niego nie patrzeć. Podskakiwał w miejscu jak ptak. I te niesamowite oczy”.
