Ludwik KURELLA (1834 - 1902), Typ mazowiecki, 1884

litografia, papier 22 x 14 cm

litografia, papier 22 x 14 cm w świetle passe - partout (33 x 26 cm), sygn. z płyty "Ludwik Kurella".
Grafika pochodzi z teki wydanej przez artystów krakowskich w 1884 r. w celu pomocy powodzianom w Galicji.
Ludwik Hipolit Kurella, znany również jako Ludwik von Kurella (ur. 13 sierpnia 1834 w Warszawie, zm. 12 maja 1902 tamże) – polski malarz.Naukę malarstwa rozpoczął od pracowni Rafała Hadziewicza w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, kontynuował ją, studiując od 1857 w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie (Hochschule für Bildende Künste Dresden) pod kierunkiem Juliusa Schnorr von Carolsfeld.
Był uznawany przez krytyków za jednego z wybitniejszych malarzy należących do działającej tam polskiej kolonii artystycznej, utrzymywał kontakty towarzyskie z Józefem Brandtem, Józefem Chełmońskim oraz Maksymilianem i Aleksandrem Gierymskimi. Mieszkając z dala od ojczyzny przesyłał swoje prace na organizowane w Warszawie, Krakowie i Lwowie wystawy malarstwa oraz należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.Ludwik Kurella rozpoczynał od tematyki sakralnej, w okresie dojrzałej twórczości malował pejzaże związane z polską wsią, których cechą charakterystyczną był często stosowany motyw przepływającej rzeki.Ponadto był autorem portretów, włoskich pejzaży i obrazów inspirowanych poezją Adama Mickiewicza. Był znanym i docenianym twórcą należącym do tzw. szkoły monachijskiej, jego obrazy były wysoko cenione i chętnie nabywane przez amerykańskich i niemieckich kolekcjonerów. Był autorem wystroju malarskiego wielu polskich kościołów, m.in. katedry w Poznaniu. Pod koniec życia powrócił do twórczości sakralnej, często inspirowanej opisami biblijnymi.