„Blanchfleur” to jedna z ilustracji Salvadora Dalego do serii Le Décameron
– interpretacji klasycznego dzieła Giovanniego Boccaccia z XIV wieku.
Artysta z charakterystycznym dla siebie surrealistycznym wyczuciem łączy
erotykę z mitologiczną stylizacją i psychologiczną symboliką.
Kompozycja przedstawia nagie kobiety, z których jedna rozczesuje włosy,
druga stoi z gracją, a trzecia kuca przy jej nogach – scena ukazana jest
z nutą teatralności i dwuznaczności. Linia jest subtelna i precyzyjna,
obecne są lekkie akcenty koloru (zieleni i różu), a sygnatura artysty
wykonana jest ręcznie, ołówkiem.
„Nie wiem, kim mógłby być ktoś inny niż ty, kto mógł mnie tu sprowadzić. Rozpaliłeś moje serce, afektowany Toskańczyku.”
„Oboje weszli do łaźni nadzy, wraz z nimi dwie niewolnice. Tam Dama, nie pozwalając, by ktokolwiek inny jej dotykał, sama dokładnie umyła się pachnącym mydłem i goździkami, a później niewolnice przyniosły prześcieradła pachnące różami.”
„Wydawało się Salabetowi, że jest w raju, patrząc na Damę – która bez wątpienia była bardzo piękna. Każda godzina bez niej wydawała mu się stuletnia.”
„Z rozkazu Damy niewolnice zostawiły zapaloną świecę w pokoju i wyszły. Zostali sami, całując się długo i rozmawiając z wielką przyjemnością. Salabet był przekonany, że ona cała jest dla niego.”
Salvador Dalí – jeden z najważniejszych przedstawicieli
surrealizmu, urodzony w 1904 roku w Figueres (Katalonia), zmarł tamże w
1989 roku. Twórca niezwykle wszechstronny: malarz, grafik, pisarz,
scenograf i ekscentryk, który dzięki swojej oryginalnej osobowości i
wyobraźni zdobył światową sławę. Zasłynął obrazami pełnymi onirycznych
symboli, precyzyjnie malowanymi z hiperrealistycznym detalem. Równolegle
z malarstwem tworzył bogaty dorobek graficzny – ilustrował m.in.
Biblię, Boską komedię Dantego, Fausta Goethego i Dekameron
Boccaccia. Jego prace znajdują się dziś w najważniejszych muzeach
świata, m.in. w MoMA w Nowym Jorku, Reina Sofía w Madrycie czy Dalí
Theatre-Museum w Figueres.
