Banksy “Fucking Copper” 1974

Litografia, papier welinowy o wysokiej gramaturze Fabriano Cotton Privilege, 70 x 50 cm (arkusz), edycja limitowana, numerowany ołówkiem 109/150, sygnowany odręcznie ołówkiem pod kompozycją, suche pieczęcie wydawcy: p.d.” P.O.W. PRINTMAKING”, l.d. znak graficzny, na odwrocie hologram „verification of authenticity”.
Oryginalny certyfikat: edytor - Gafiart UK,( pieczatka), potwierdzający na podstawie umowy z1971 r. posiadanie matryc dla edycji limitowanej 150 , potwierdza podpis autora, i pieczęci suchych .
Banksy to brytyjski artysta uliczny, który zyskał międzynarodową sławę dzięki swoim prowokacyjnym i często politycznie zaangażowanym dziełom. Jego prace, wykonane głównie w technice szablonowej, można znaleźć na ulicach miast na całym świecie. Banksy jest znany z tego, że pozostaje anonimowy, a jego tożsamość do dziś jest przedmiotem spekulacji. Jego sztuka często zawiera humorystyczne grafiki i symbole, które są połączone ze sloganami. Ogólny przekaz jego dzieł jest antywojenny, antykapitalistyczny i pacyfistyczny. Wśród jego najbardziej znanych prac znajdują się "Dziewczynka z balonikiem", "Bomb Hugger", "Police Kids", "Pulp Fiction" oraz "Flower Thrower" czy „Rat Love” czy „Fucking Copper’.
Praca Banksy’ego zatytułowana Fucking Copper przedstawia brytyjskiego policjanta wykonującego wulgarny gest – pokazuje środkowy palec. Dzieło to jest jednym z najbardziej bezpośrednich przykładów antyautorytarnego przekazu artysty, który często krytykuje struktury władzy, konformizm i brutalność policyjną. Fucking Copper przyciąga uwagę swoją prowokacyjną wymową i surowością stylu, podkreśloną przez minimalistyczną technikę szablonową.
Policjant pokazujący obraźliwy gest jest ironicznym odwróceniem roli przedstawiciela prawa, który zamiast być symbolem porządku, reprezentuje bunt i nonszalancję wobec własnych zasad. Banksy kwestionuje tu moralną legitymację władzy, ukazując ją jako potencjalnie skorumpowaną lub obojętną na potrzeby społeczeństwa. Praca ta rezonuje w szczególności z odbiorcami krytycznymi wobec nadmiernej kontroli i represyjnych działań instytucji publicznych.
Ten charakterystyczny styl Banksy’ego – kontrastująca czerń i biel oraz technika szablonowa – nadaje pracy surowości i podkreśla jej bezpośredniość. Takie dzieła są częścią antysystemowego przesłania Banksy’ego i często pozostawiają przestrzeń dla odbiorcy, by interpretować je w odniesieniu do własnych doświadczeń i obserwacji społecznych.