Utagawa Hiroshige (1797 - 1858), Zima w Atagoshita, z serii: „Sto słynnych widoków Edo”, wyd. Oedo Mokuhansha, Tokio/Japonia, po 1960 r.

drzeworyt barwny, tusz, papier, 41x27 cm, sygnatura artysty, na marginesie oznaczenie wydawnictwa, drobne plamki foxingu

Niezwykła zimowa scena autorstwa Hiroshige. Krajobraz pokryty jest warstwą śniegu, ale kompozycja grafiki jest zaskakująco żywa. Jasnozielone liście bambusa wystają spod śniegu po prawej stronie, ptaki fruwają po niebie, a przechodnie spacerują wzdłuż niebieskiego kanału. Piękny projekt bogaty w kolory, z delikatnym cieniowaniem wody i nieba.

W 1856 roku Hiroshige rozpoczął pracę nad swoją ostatnią wielką serią i arcydziełem, „Sto słynnych widoków Edo”. Seria zawiera 118 pionowych drzeworytów przedstawiających klasyczne pejzaże Hiroshige. Od wiosennych kwiatów wiśni po letnie fajerwerki, od spokojnych scen nad rzeką po huczne uroczystości festiwalowe – Hiroshige w dramatyczny i interesujący sposób uchwycił życie w starym Edo. W wielu grafikach Hiroshige zastosował nowatorską technikę kompozycyjną, wykorzystując duże elementy pierwszego planu do kadrowania odległego widoku w tle. Pięknie wydrukowana z delikatnym cieniowaniem bokashi, seria „Sto słynnych widoków Edo” do dziś cieszy się popularnością jako jedno z wielkich arcydzieł Hiroshige i zawiera niektóre z jego najbardziej zapadających w pamięć obrazów.

Te klasyczne projekty zostały odtworzone przez znanego tokijskiego wydawcę Oedo Mokuhansha w okresie ponownego wzrostu zainteresowania ukiyo-e (II poł XX w.). Podobnie jak wiele innych tradycyjnych przedsiębiorstw, rzemiosło drzeworytu było przekazywane z pokolenia na pokolenie, a firma Oedo Mokuhansha została założona przez potomków wydawcy z okresu Edo. Są to piękne grafiki o najwyższych standardach jakości i doskonały wybór dla osób poszukujących wysokiej jakości wznowień starych drzeworytów.

Hiroshige Andō, zwany także Hiroshige Utagawa, to jeden z najbardziej znanych japońskich malarzy i grafików. Jego ojciec, Andō Genuemon, był samurajem niskiej rangi i oficerem brygady strażackiej. Od szesnastego roku życia Hiroshige kształcił się w pracowni Utagawy Toyohiry, pod którego pod opieką rozwijać umiejętności i talent. Młody Hiroshige nasiąkał artystyczną atmosferą, jednocześnie pomagając w codziennym życiu brygady ojca. Dopiero w wieku 27 lat postanowił w zupełności pójść drogą twórczości artystycznej. Po śmierci nauczyciela w 1822 r. zaproponowano mu objęcie pracowni po mistrzu, jednak Hiroshige zrezygnował z oferty i postawił na samodzielność. Dorobek artystyczny Hiroshige do dziś nie został w pełni skatalogowany, ale szacuje się, że powstało około 5000 dzieł, przede wszystkim w technice barwnego drzeworytu. Swoją karierę zaczynał od portretów pięknych kobiet (bijin-ga) i wizerunków aktorów kabuki (yakusha-e), ale po śmierci swojego nauczyciela skoncentrował się przede wszystkim na rodzimym pejzażu. Hiroshige pochodził z rodziny samurajskiej, jednakże identyfikował się z mieszczańską kulturą Edo. Zasłynął przede wszystkim jako twórca serii krajobrazowych takich jak: Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tōkaidō (Tōkaidō gojūsan tsugi no uchi), Sto widoków słynnych miejsc w Edo (Meisho Edo hyakkei) i Sześćdziesiąt dziewięć stacji na drodze Kisokaidō (Kisokaidō rokujūkyū tsugi no uchi). W mistrzowski sposób ukazywał pejzaż w różnych porach roku i dnia, interesowały go zjawiska pogodowe. Eksperymentował z efektami i kompozycją, stosował niekonwencjonalne skróty. Wyjątkowym elementem w jego pracach jest przedstawianie zjawisk atmosferycznych takich jak opady śniegu czy deszczu oraz wichury i burze. Z drugiej strony interesowało go zjawisko cienia i jego działanie zarówno w krajobrazie, jak i domowym wnętrzu.