Jacek Sroka - Cztery kroki taneczne by rozebrać kobietę

W 1976 roku Jacek Sroka rozpoczął studia na Wydziale Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jako główną specjalizację wybrał pracownię miedziorytu Mieczysława Wejmana, a dodatkowo rysunek u Adama Hoffmana i malarstwo u Jana Świderskiego. Ta mieszanka autorytetów i różnorakich inspiracji pomogła mu w wyborze drogi artystycznej, w której metaforyczne myślenie i intelektualna analiza wzbogacone zostały przez ekspresyjną, zawsze jednak czułą na kolor formę. Jednak to właśnie odcięcie się od Akademii będzie stanowić o oryginalności jego wczesnych prac i ich niepohamowanej "dzikości", łamiącej estetyczne normy. Artysta obronił dyplom w 1981 roku i pozostał na uczelni jako asystent w pracowni wklęsłodruku, a następnie w pracowni miedziorytu, do roku 1989. Uczestniczył wtedy w ruchu Kultury Niezależnej, projektował okładki dla podziemnych wydawnictw.

W 1985 roku odbyła się pierwsza wystawa Sroki - w Galerii Gołogórski i Rostworowski w Krakowie. Od połowy lat 80. artysta współpracował z berlińską Asperger Gallery i warszawską Galerią Grafiki i Plakatu. Pod koniec dekady nawiązał trwającą do dziś współpracę z Janem Fejkielem (krakowska Galeria Plastyka, Jan Fejkiel Gallery). W 2002 otrzymał nagrodę im. Witolda Wojtkiewicza. Jego dotychczasowy dorobek ukazała retrospektywna wystawa prac graficznych i malarskich, która miała miejsce w 2008 roku w Muzeum Narodowym w Krakowie.