Hasegawa Sadanobu III (1881-1963), Maiko układająca kwiaty, wyd. Uchida, Japonia, lata 40. XX w.

drzeworyt barwny, tusz, papier, 29x22 cm, sygnatura artysty, pieczęć wydawcy

Maiko to uczennica szkoląca się na gejszę. Termin ten występuje tylko w Kioto. Maiko mają zwykle od 17 do 20 lat i uzyskują status gejszy po okresie szkolenia, które obejmuje naukę tradycyjnego tańca, gry na shamisenie, śpiewania. Staż trwa zwykle od kilku miesięcy do roku lub dwóch lat. Maiko ubierają się, malują oraz układają fryzury w charakterystyczny sposób, typowy tylko dla nich.

Sadanobu Hasegawa III (1881-1963) był trzecim w długiej linii japońskich grafików, podążając za swoim ojcem i dziadkiem w tym zawodzie. Urodzony w Osace jako syn Sadanobu II, był uczniem malarza Shijo Uedy Kocho, a później Utagawy Sadamasu, stając się członkiem Szkoły Osaka. Pracował nad przystosowaniem sztuki japońskiego drzeworytu do XX wieku. Większość jego prac została zamówiona przez firmę Uchida w Kioto, jednego z największych wydawców grafiki drzeworytniczej w Japonii w tamtym czasie. Technika Sadanobu III była zgodna ze starą japońską tradycją ręcznego wykonywania wszystkich bloków, choć czasami dodawano bardziej nowoczesne elementy, takie jak wytłaczanie metalicznych pigmentów. Tematy jego prac obejmowały zwyczajowe wątki ukiyo-e, takie jak teatr kabuki i bunraku (tradycyjnego przedstawienia kukiełkowego), piękne dziewczyny z Kioto, a także sceny i wydarzenia ze średniowiecznej historii i legend Japonii.