Maurice Utrillo (1883–1955)
Tytuł: Le Moulin de la Galette
Rok: 1947
Technika: Litografia barwna na papierze Mourlot
Wymiary: w św p-p: 32 × 25 cm, 45 x 38 cm (z oprawą)
Sygnatura: podpis w płycie (nadrukowany);
dodatkowe oznaczenie ołówkiem „Maurice Utrillo V.” (faksymile)
Nakład: 240 egzemplarzy
Pochodzenie: Jedna z 22 litografii ilustrujących książkę Montmartre vécu par Utrillo autorstwa Francisa Carco, wydaną w 1947 roku.
Opis:
Oferowana praca przedstawia zimowy widok Montmartre'u z
charakterystycznym młynem „Moulin de la Galette” w tle – motyw często
pojawiający się w twórczości Maurice'a Utrillo.
Litografia została wykonana na zamówienie wydawnictwa w słynnym Atelier
Mourlot w Paryżu, znanym z współpracy z największymi artystami XX wieku.
Praca pochodzi z limitowanej edycji 240 egzemplarzy i charakteryzuje się
wysoką jakością druku oraz ręcznym kolorowaniem techniką pochoir, co
nadaje jej unikalnego, malarskiego charakteru.
Stan zachowania: bardzo dobry; minimalne ślady starzenia papieru na marginesach.
Maurice Utrillo, właśc. Maurice Valadon (1883-1955) – francuski malarz i grafik, przedstawiciel
École de Paris.
Był nieślubnym synem artystki i modelki Suzanne
Valadon. W wieku 7 lat adoptował go kataloński krytyk sztuki Migueal
Utrillo y Molina. Alhokolik od dziecka, cygan błąkający się między
knajpami Montmartre’u a izbami wytrzeźwień i szpitalami dla umysłowo
chorych.
Zaczął malować w ramach terapii zwalczania alkoholizmu w
wieku 18 lat. Do 1903 namalował już setki widoków paryskiego
przedmieścia Montmagny. Jego pierwsze obrazy zdradzają wpływy Camille’a
Pissarra i Alfreda Sisleya (tzw. okres Montmagny). W 1909 jego obraz
znalazł się na Salonie Jesiennym. W tym czasie przestał tworzyć w
plenerze w sposób impresjonistyczny i zaczął malować z pocztówek.
Skoncentrował się na przedstawianiu białych budynków za pomocą kleju,
gipsu i białej farby. Powstały wtedy jego najwybitniejsze obrazy. (tzw.
okres biały 1908-14). Następna faza twórczości charakteryzuje się
jaskrawymi kolorami i większym akcentem na linię oraz nowym tematem:
kobiety spacerujące po ulicy widziane plecami do widza (tzw. okres
cloisonné 1914-20). Po 1920 tworzył obrazy wielobarwne, ale o mniejszych
walorach artystycznych (tzw. okres barwny).
W 1912 uczestniczył w
wystawie sztuki francuskiej w Monachium. W 1913 miał swoją pierwszą
wystawę indywidualną. W 1924 wskutek postępującej choroby alkoholowej
trafił do więzienia i usiłował popełnić samobójstwo. W 1928 został
odznaczony Legią Honorową. W 1935 roku ożenił się z Lucie Valore,
francuską aktorką, która wcześniej przyjaźniła się z jego matką.
Był
malarzem niezwykle płodnym. Tylko w czasie I wojny światowej namalował
1200 obrazów olejnych. Katalog pośmiertny jego dzieł wymienia ponad 3500
obrazów. Głównym tematem prac artysty stał się pejzaż miejski (wąskie,
ubogie uliczki, zaułki paryskie, szare mury, małe miasteczka,
prowincjonalne kościółki). Malował też portrety i martwe natury.
Sporadycznie zajmował się scenografią: w 1926 wykonał dekoracje dla
zespołu Balety Rosyjskie Sergiusza Diagilewa, w 1948 współpracował z
Operą Komiczną w Paryżu. Zmarł na zapalenie płuc.
