Andrzej Paruzel (1951), KURZE BIURA IV, 1988/2018 r.

instalacja, 35 x 44 x 14 cm
każdy z 13 elementów opatrzony jest numerem
1. Ostrzałka do żyletek, z której korzystał Henryk Berlewi w wagonie sypialnym pociągu na trasie Warszawa-Paryż lata 20/30-te XX wieku
2. Skrawki brody drwala z utworu „Bierny wampir” rumuńskiego poety surrealisty Gherasima Luci (1913-1994)
3. Resztka wódki z Pleneru w Osiekach w 1981 roku w Barze Koszmarek. /Około 12. w dzień za stołem zasiadło kilku artystów (Partum, Robak...) na stole stały dwie butelki „Żytniej”. W tym czasie trwały sierpniowe rozmowy w Stoczni Gdańskiej. Do baru wszedł Zbyszek Makarewicz podniósł dwie butelki i rozbił.../
4. Guzik od płaszcza Andrzeja Partuma 1977 r.
5. Litery „Ż” i „R” zabrane ze zdania ze strony 131 drugiego tomu „Człowieka bez właściwości” Roberta Musila
6. Zdjęcia Raymonda Roussela z przyjacielem w Pirenejach około 1925 r.
7. Fragment pudełka z wystąpienia Gruppy w Galerii Teatru Studyjnego prowadzonej przez Jolantę Ciesielską - Łódź 1989 r.
8. Spławik wędkarski Jana Chwałczyka z Osiek około 1970 r.
9. Krokomierz używany przez Andrzeja Paruzela w „Codziennych pracach Biura” lata 80-te XX w.
10. Kawałek drewna z instalacji Ryszarda Nonasa w Hotelu Sztuki w ramach „Konstrukcji w Procesie” w 1990 r.
11. Kreda z wystąpienia Jarosława Kozłowskiego w czasie sympozjum w Jankowicach w 1978 r.
12. Utrwalacz z laboratorium fotograficznego Szkoły Filmowej w Łodzi około 1977 r.
13. Fragment filmu z Niką Strzemińską, Kojim i Dłużniewskimi w Galerii Zapiecek w czasie wystawy prac jej rodziców, Warszawa 1985
„Kurze Biura” to cykl prac Andrzeja Paruzela realizowany od 1988 do dzisiaj. Obok oznaczania tabliczkami Obiektów Sztuki Biura Przewodników po/sztuce i kulturze - kolekcjonowanie „Kurzy” było najważniejszym działaniem tej para/instytucji. Niektóre z działań związanych z pozyskiwaniem i pakowaniem obiektów do tej kolekcji zostało utrwalone na autorskich filmach Andrzeja Paruzela. Można je zobaczyć między innymi w archiwum filmoteki Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Magister nauk o Ziemi, mimo formalnego rozwiązania Biura Przewodników, do dzisiaj zestawia fakty, artefakty, obiekty, zdarzenia, „historie w 100% prawdziwe” lub po części fikcyjne towarzyszące mu na drodze egzystencjalnego performansu.