Rzeźbiarz nierozpoznany, polski, XX w., Głowa męska - Portret Tadeusza Gronowskiego

brąz, odlew patynowany; wys. 28 cm, szer. 20 cm, głęb. 23 cm; klocek sosnowy,
okleina dąb czerniony - 25 x 20,3 x 20,3 cm;
postument - mahoń- 121 x 34 x 34 cm.
Polska, lata 30. XX w.
Głowa mężczyzny w średnim wieku, lekko uśmiechniętego, z wydatnym nosem, umieszczona na czernionym, drewnianym klocku oraz prostopadłościennym postumencie w okleinie mahoniowej. Rzeźba niesygnowana.
Według przekazu od właściciela rzeźba jest autorską pracą T. Gronowskiego.

Tadeusz Lucjan GRONOWSKI (1894-1990)
Jeden z najwybitniejszych grafików polskich XX wieku; wszechstronny artysta: malarz, ilustrator, architekt wnętrz, projektant plakatów, teatralnych scenografii, reklam i opakowań firmowych, a także znaczków pocztowych. Studiował na
Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz w paryskiej École Nationale Superieure des Beaux-Arts. Znany przede wszystkim jako twórca znakomitych plakatów - w syntetycznej formie, ze świetnym liternictwem i często dowcipnym,
zwięzłym hasłem - np. "Radion sam pierze”. Współpracował (również po wojnie) z takimi firmami, jak Orbis i LOT; tworzył reklamy i opakowania dla wyrobów Wedla i Fruzińskiego. Czasopisma „Skamander”, „Pro Arte et Studio” zawdzięczały
mu szatę graficzną. Projektował scenografię do przedstawień teatralnych; współtworzył w 1928 polichromię kamieniczek staromiejskiego rynku w Warszawie. Ilustrował powojenne, luksusowe wydanie „Pana Tadeusza”.
W latach 50.-80. XX w. powstały jego wspaniałe prace z abstrakcyjnymi, geometrycznymi, barwnymi kompozycjami.