rzeźba brąz patynowany, polerowany, wymiary: 36 x 18 x 14 cm, sygnowana z tyłu - znak autora: StanWys edycja nr 3 z 10, 2010
rzeźba na podstawie białego marmuru
WYSOCKI STANISŁAW (ur. 1949)
Studia w latach 1978-1980 w poznańskiej PWSSP oraz w 1981-1986 w Hochschule der Kunste w Berlinie w pracowni prof. J.H. Lonasa.
Dyplom w dziedzinie rzeźby w 1986.
W trakcie studiów, praktykant w odlewni rzeźby Herman NOACK Bildgieserei. W 1990 własna pracownia Pery Green pod Londynem. Artysta ma na swoim koncie około 40 wystaw indywidualnych i kilkadziesiąt zbiorowych. Jego prace prezentowane były m.in. w Niemczech, Włoszech, Danii, Szwecji, Anglii, Turcji i w licznych galeriach w kraju. Otrzymał Nagrodę Kulturalną Śląska 2011.
Obecnie artysta mieszka we Wrocławiu.
Opracowanie merytoryczne
Stanisław Wysocki to rzeźbiarz, który wypracował rozpoznawalną na pierwszy rzut oka formułę artystyczną skupioną na kobiecej figurze.
Kobieta jest dla Wysockiego najwyższym ideałem piękna, źródłem inspiracji do pracy twórczej.
Jak sam pisał: „Chcę pokazać w sztuce formę idealną. Nie chcę ludzi straszyć, pouczać, radzić, jak mają żyć. W codziennym życiu dość mają zła i smutku. Chcę pokazywać im piękno, miłość, ciepło.
A kobiece ciało, fascynujące przez swój idealny kształt, jest apoteozą życia” (Mariusz Urbanek, Wyrzeźbić piękno [w:] StanWys – Stanisław Wysocki – rzeźby, Wrocław 2008, s. 5-6).
Swoje rzeźby Wysocki komponuje za pomocą uproszczonych, mocno zgeometryzowanych brył, ukształtowanych jednak w niektórych partiach w sposób sugerujący płynność i lekkość materii. Kobiety, zazwyczaj stojące (rzadziej leżące czy klęczące) ujęte są zwykle w delikatnym ruchu, jakby były smagane wiatrem. Dominującą tendencją Wysockiego jest umieszczanie punktu ciężkości w dolnej partii bryły, pozwalając jej powoli zyskiwać lekkość w górnej partii. Wykonane z brązu rzeźby zyskują dzięki temu wyczuwalną ciężkość figury, zanegowaną jednak wrażeniem ruchu czy częstokroć stosowanym przy opisie twórczości artysty wrażenia „pięcia się ku górze” czy też „rozkołysania”. Ciekawym zabiegiem w warstwie formalnej, którym posługuje się Wysocki, jest zróżnicowanie fakturowe poszczególnych partii rzeźb, skontrastowanych również za pomocą ostrych cięć i gry kolorów. Wysocki płynnie przechodzi od ciemnozielonej patyny do starannie wyszlifowanych złotych powierzchni.
