[Obóz koncentracyjny Dachau] Album pamiątkowy oraz list więźnia (901)

Album pamiątkowy oraz list z Dachau. Pamiątki po polskim księdzu, Teodor Korcz, więźniu obozu koncentracyjnego w Dachau. W skład zestawu wchodzi list pisany z obozu do matki w 1943 roku, a także album. Album został zrobiony przez księdza po wojnie. Zawiera wklejone zdjęcia - reprodukcje księgi obozowej z nazwiskiem więźnia pod numerem 28 400. Dalej znajdują się reprodukcje scen kaźni w obozie. Następnie indywidulane, prawdziwe zdjęcia z wycieczki po wojnie do obozu. W dalszej części znajdują się fotografie z posługi kapłańskiej. Teodor Korcz urodził się 8 listopada 1903 r. w Poznaniu. Przed I wojną światową przez trzy lata uczęszczał do szkoły, ale po zmobilizowaniu ojca i brata przerwał naukę, gdyż musiał zająć się pracą w przedsiębiorstwie. Mimo trudnej  sytuacji materialnej rodziny zaczął uczęszczać do gimnazjum im. Jana Kantego w Poznaniu. W czasie pobytu Ignacego Paderewskiego w Poznaniu uczestniczył w dniu 27 grudnia 1918 r. w wielkim pochodzie dzieci polskich pod Bazar. Potem został domowym nauczycielem szambelana Potworowskiego w Goli, a sam przez dwa lata uczęszczał do prywatnego gimnazjum w Gostyniu, gdzie uzyskał w 1927 roku maturę. W tym samym roku wstąpił do Seminarium Duchownego. Święcenia otrzymał 12 czerwca 1932 roku w katedrze poznańskiej z rąk kardynała Augusta Hlonda. Przez trzy lata pracował jako wikariusz w Międzychodzie, a przez rok w kościele Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu. Z dniem 1 marca 1936 roku został mianowany wikariuszem ostrowskim z obowiązkiem rezydencji przy kościele w Gorzycach Wielkich, a w dwa miesiące później administratorem nowo utworzonej parafii Gorzyce Wielkie w dekanacie ostrowskim. Przyczynił się do scalenia nowej parafii i pobudzenia życia religijnego. Wraz z parafianami podjął budowę nowej świątyni, która do 1939 roku przykryto dachem.  Proboszcz czynnie uczestniczył we wszystkich robotach fizycznych, przeznaczając także na budowę większość swoich osobistych dochodów. 6 października 1941 roku został aresztowany przez gestapo i uwięziony w Konstantynowie pod Łodzią. Trzy tygodnie później trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie otrzymał numer 28466. Pracował w najcięższych komandach, a dodatkowo poddawany był pseudonaukowym doświadczeniom malarycznym. Pełnił funkcję blokowym dla przeszło 700 polskich księży. Pocieszał innych i zachęcał do wytrwania. Szczególnie troszczył się o chorych i sędziwych kapłanów. Wielu księży jemu właśnie zawdzięczało to, że przetrwali obóz. Po wyzwoleniu obozu wrócił do Polski i objął ponownie stanowisko proboszcza w Gorzycach. Zajął się dokończeniem budowy kościoła parafialnego, który został konsekrowany w roku 1949. Wcześniej, w kwietniu 1948 roku został mianowany administratorem parafii Wierzbno. Wziął na siebie ciężar organizowania życia religijnego oraz budowania podstaw organizacyjnych nowej wspólnoty. Z dniem 1 września 1950 roku został przeniesiony na stanowisko administratora parafii św. Mikołaja w Lesznie. Przez wiele lat był jednocześnie dziekanem leszczyńskim. Zajmował się organizowaniem spotkań, zjazdów i pielgrzymek księży – więźniów Dachau. W 1959 roku został mianowany tajnym szambelanem papieża, a w 1977 roku uzyskał godność papieskiego prałata honorowego. Zmarł 17 października 1981 roku w Poznaniu. Pochowany został w Lesznie. Jego imieniem nazwano ulicę w Gorzycach Wielkich i szkołę podstawową w Topoli Małej.