[Obrona Zadwórza - "Polskie Termopile" - upamiętnienie] Polacy! Kreślone rubinem serdecznej krwi karty pierwszych trzech lat dziejów, wskrzeszonej Rzeczypospolitej, przekazały pamięci potomnych, obok całego szeregu innych bohaterskich czynów, także i prze

[Obrona Zadwórza - "Polskie Termopile" - upamiętnienie] Polacy! Kreślone rubinem serdecznej krwi karty pierwszych trzech lat dziejów, wskrzeszonej Rzeczypospolitej, przekazały pamięci potomnych, obok całego szeregu innych bohaterskich czynów, także i przejmujące grozą wypadki, jakie rozegrały się na polach skromnej włości Zadwórze, u bram stolicy Wschodniej Małopolski. Małopolska Straż Obywatelksa. Lwów [1930]

Druk 1 s. Wym. 32,5 x 21 cm. Druk zdublowany na papier. Ubytki papieru przy dolnym marginesie. Zaplamienia.

Bitwa pod Zadwórzem – miała miejsce 17 sierpnia 1920 roku w czasie wojny polsko-bolszewickiej pomiędzy batalionem piechoty kpt. Bolesława Zajączkowskiego należącego do detachementu rtm. Abrahama, a oddziałami bolszewickiej 1 Konnej Armii Siemiona Budionnego. Rozegrała się na dalekim przedpolu Lwowa, 33 km od miasta w pobliżu wsi Zadwórze, znajdującej się obecnie na terytorium Ukrainy. Celem obrońców było opóźnienie podejścia wojsk bolszewickich do Lwowa. Heroiczna obrona zakończyła się sukcesem operacyjnym wojsk polskich.

W lipcu 1920 roku w Galicji przystąpiono do formowania oddziałów ochotniczych. Sformowano wówczas Detachement rtm. Abrahama, do którego zaciągnęła się głównie młodzież i inteligencja lwowska. W skład tego oddziału wchodził między innymi batalion piechoty kapitana Zajączkowskiego. W dniach 6–8 sierpnia oddział uczestniczył w ciężkich walkach pod Horodyszczem i Chodaczkowem, osłaniając prawe skrzydło 54 pp. W bitwie wzięto do niewoli 480 jeńców z 26. i 27.pułków sowieckich. Ranny w bitwie mjr Abraham dowodził oddziałem, leżąc na noszach. J

Pomimo zdobycia stacji kolejowej Zadwórze Budionny zrezygnował z kontynuowania walki o Lwów, kończąc marsz na zachód. Skierował się na północ, na odsiecz wojskom w rejonie Wieprza i Warszawy, ale po klęsce pod Komarowem wycofał się na wschód. W bitwie poległo 318 Polaków i z uwagi na heroiczną walkę obrońców nazywana jest polskimi Termopilami. [za wikipedia.pl]