Ikona - Święty Jerzy, Matka Boża „Życiodajne Źródło"

olej, deska, podkład kredowo-gipsowy; 67,2 x 53 x 2,7 cm; aplikacja z ikoną mosiężną 14 x 12 cm; z tyłu dwie szpongi.
Rosja, XIX w.
Obraz złożony z kilku elementów: po prawej - wizerunek Świętego Jerzego, młodzieńczego rycerza w całej postaci, w zbroi i czerwonym płaszczu; w lewej dłoni trzyma włócznię z chorągwią, prawą wskazuje na kwaterę w lewym, górnym narożu z wizerunkiem Matki Bożej „Życiodajne Źródło“. Przy stopach Świętego; miecz, hełm i tarcza. Powyżej napisy objaśniające cyrylicą.
Żołnierze męczennicy już od wczesnego chrześcijaństwa odgrywali szczególną rolę w umacnianiu ducha narodu. Jednym z najpopularniejszych był Święty Jerzy Zwycięzca (Pobiednosiec). Zginął po torturach w 303 r., za panowania cesarza Dioklecjana. Jego imię (z greckiego ‚georgos’) znaczy rolnik, choć bardziej znany jest jako patron rycerstwa i wielkiego księstwa moskiewskiego. W Bizancjum zaliczano go razem z Dymitrem, Prokopem i Teodorem do wielkich Świętych rycerzy. O powszechności kultu Świętego Jerzego świadczą niezliczone kościoły jemu poświęcone. Silny ośrodek wczesnego chrześcijaństwa na Kaukazie- Gruzja swoją nazwę Georgia bierze właśnie od Świętego Jerzego.
Po lewej u góry - wizerunek Matki Bożej „Życiodajne Źródło“, wskazywany przez Świętego Jerzego. Przedstawienie ilustruje cudowną moc źródła w greckim miejscu pielgrzymkowym Balikli. Znaczenie tej ikonografii odnosi się nie tylko do historycznych relacji o Świętym Źródle z Konstantynopola, ale także do postrzegania Jezusa jako „źródła dla życia“.
W centrum widnieje wysoki stojący kielich, z którego wydobywa się woda wypełniając zbiornik; w jego czaszy ukazana jest Bogarodzica z Chrystusem Emmanuelem na piersiach, co jest nawiązaniem do kielicha eucharystycznego. Prawe dłonie Matki Bożej i Zbawiciela uniesione są w geście błogosławieństwa. Wokół źródła tłoczą się ludzie z różnych klas społecznych, czerpią i piją z niego wodę w nadziei na ozdrowienie lub ulgę w swych cierpieniach. Matka Boża objawia się jako Życiodajne Źródło, które leczy wszelkie ułomności i pokonuje nawet śmierć. Pod kwaterą w białym owalnym polu napisy objaśniające cyrylicą.
Poniżej - w obraz wprawiona Ikona mosiężna w formie prostokątnej plakiety, w jej centrum - wyobrażenie Świętego Jerzego na rumaku, godzącego włócznią w skrzydlatego, wijącego się u jego stóp smoka symbolizującego siły ciemności. W obramieniu Ikony, w medalionach zostali następująco przedstawieni: u góry centralnie Deesis (trzy pola), Chrystus Pantokrator, po Jego prawicy - Maryja Paraklesis (Prośby) w pozie orędowniczki, po lewicy Święty Jan Chrzciciel (Prodromos). Na krańcach tego przedstawienia, po lewej Archanioł Michał, po prawej Archanioł Gabriel. Poniżej w rzędzie Święci Piotr i Paweł. Następnie w dwóch rzędach wizerunki największych Ojców tradycji bizantyjskiej: Święci Grzegorz Teolog z Nazjanzu, Jan Chryzostom (Złotousty), Bazyli Wielki i Mikołaj z Miry, Cudotwórca. Kolejny rząd przedstawia Świętych rycerzy; Jerzego i Dymitra z Tesaloniki. Najniżej, w centrum Anioł Stróż („Angieł Chranitiel”) z Krzyżem i mieczem w dłoniach, obok Apostołowie Jan Teolog i Andrzej, ostatni na krańcach rzędu Święci Zosima i Sawatyj Sołowieccy, założyciele Monasteru Sołowieckiego. Mosiądz odlew cyzelowany, dekorowany wielobarwną emalią wypełniającą tło, inskrypcje cyrylickie.