drzeworyt, papier 14 x 17 cm w świetle passe – partout.
Aleksander Rak (ur. 18 sierpnia 1899 w Odessie, zm. 29 lipca 1978 w Katowicach) – polski malarz, grafik, profesor ASP w Katowicach.Od 1919 uczęszczał do dawnej Szkoły Rysunkowej im. Wojciecha Gersona. W latach 1923–1929 studiował na ASP w Warszawie w pracowni rysunku i malarstwa Miłosza Kotarbińskiego, Tadeusza Pruszkowskiego, Karola Tichego, a grafikę u Władysława Skoczylasa. W latach 1936–1939 wykładał rysunek na wydziale projektowania wnętrz, grafiki i rzeźby w Warszawie. W czasie drugiej wojny światowej przebywał w Warszawie, ciężko chorował na gruźlicę. Następnie, w 1942 w czasie nalotu lotniczego bomba trafiła w mieszkanie państwa Raków: zginęła jego żona, Janina Rakowa, mieszkanie oraz większość ich prac została zniszczona.Po wojnie p. Aleksander Rak przeprowadził się do Gliwic[1]. Drugi okres życia i twórczości przypada na lata 1945–1969. Był współorganizatorem Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach[2] oraz jej profesorem. Kierował tą uczelnią, pełniąc m.in. funkcję pierwszego jej dziekana, a do roku 1969 kierownika Katedry Grafiki, w 1956 otrzymał tytuł profesora.Wykształcił wielu wybitnych artystów. Jego uczniami byli m.in.: Waldemar Świeży, Stefan Suberlak, Andrzej Czeczot, Jerzy Duda Gracz, Jan Nowak, Leszek Rózga i Stanisław Kluska, Konstanty M. Sopoćko.
