litografia offsetowa, satynowy papier o wysokiej gramaturze; 97 x 97 cm.
Andy Warhol, znany ze swoich portretów ikon kultury, stworzył także serię prac poświęconych szwedzkiej aktorce Ingrid Bergman. Te portrety, powstałe w 1983 roku, są przykładem fascynacji Warhola gwiazdami Hollywood i ich wizerunkami w kulturze masowej. Warhol wykorzystał trzy różne wizerunki Bergman: jeden z jej roli w filmie „Casablanca” (1942), drugi portret studyjny, i trzeci z jej roli w filmie „Gaslight” (1944). Każdy z tych obrazów został przekształcony przez Warhola w ikonę pop-artu poprzez uproszczenie i intensyfikację kolorów.
Warhol był zafascynowany gwiazdami Hollywood, ich wizerunkami i rolą, jaką odgrywali w kulturze popularnej. Ingrid Bergman, jako jedna z najbardziej znanych i szanowanych aktorek swojej epoki, była idealnym tematem dla Warhola. Jej elegancja, talent i charyzma były cechami, które Warhol cenił i chciał uwiecznić. Podobnie jak w przypadku innych ikon, takich jak Marilyn Monroe czy Elizabeth Taylor, Warhol przekształcił wizerunek Bergman w coś więcej niż tylko portret aktorki. Używając intensywnych kolorów i powtarzalnych technik, Warhol stworzył obrazy, które oddają jej ikoniczny status i wieczną obecność w kulturze masowej.
Pop-art, ruch artystyczny, którego Warhol był czołowym przedstawicielem, skupiał się na kulturze masowej i jej ikonach. Hollywood, jako epicentrum kultury popularnej, było naturalnym źródłem inspiracji dla artystów pop-artu. Portrety gwiazd filmowych, takich jak Ingrid Bergman, stały się symbolami tego nurtu.
