Halina Chrostowska (1929 - 1990), Figura srebrna VII a, 1977

Technika własna; wym.: 52.40 x 66.00 cm; sygn. oł. p. d.: Chrostowska 77/86; śr. d.: 1/1; l. d.: tyt. Artystka łączyła różne techniki druku – trawione płyty metalowe z linorytami i drzeworytami. Od 1968 roku tworzyła grafiki barwne – jak w cyklach Portrety , czy Figury – zacierając stopniowo granice między grafiką a malarstwem. Praca pochodzi z prywatnych zbiorów współtwórcy kolekcji polskiej grafiki w wiedeńskiej Albertinie. Halina Chrostowska (1929 - 1990) graficzka, rysowniczka, pedagog, działaczka artystyczna, córka Stanisława Ostoja-Chrostowskiego. Kształciła się w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1946–1950, studiowała malarstwo i grafikę. Od 1950, niemal do śmierci, pracowała na uczelni jako pedagog. W latach 1962–1989 kierowała pracownią grafiki warsztatowej.